Samenwerken is het sleutelwoord binnen de varkenshouderij roept iedereen. Laten we dan eens beginnen met een grote en frustrerende kostenpost: MESTKOSTEN. Mineralen waarvoor je moet betalen om er van af te komen, terwijl er wereldwijd tekorten zijn.
We hebben voor veel zaken een Europese en Wereldmarkt, behalve voor dit waardevolle product. Mest houden we koste wat het kost grotendeels in Nederland en de afzet kost de varkenshouders veel geld. Dat moet anders.
Eerst even een simpel rekensommetje: we produceren 12 miljoen m3 mest. Verlaging van de afzetkosten met € 10 per m3 levert 120 miljoen euro op. Om die te realiseren, moeten voor een groot deel af van ruwe, onbewerkte varkensdrijfmest. We moeten toe naar ‘mest op maat’ en naar mestverwerking met eindproducten die we als kunstmest kunnen afzetten.
De lobby bij de EU voor de acceptatie van kunstmestvervangers loopt al jaren. Ik weet zeker dat er een doorbraak komt. Misschien morgen nog niet, maar overmorgen wel. Onze pilots lopen goed en dat geeft extra munitie voor de lobby in Brussel. Als belangenbehartiger voel ik me op dit dossier een pitbull, die moet blijven vasthouden om doorbraken te kunnen realiseren.
Maar daar moeten we niet op wachten. We kunnen ook nu al veel doen. Bijvoorbeeld door de kennis rond mestafzetkosten te delen. Die kennis levert macht, als je haar maar deelt. Ik ben er van overtuigd dat we alleen al door deze kennis €2 per m3 kunnen besparen. Ik woon in Friesland en mensen denken dat ik wel meer zal moeten betalen voor de mestafzet omdat die Brabanders zoveel geld meegeven. Dan denk ik: dat zal wel.
Maar ik kan het niet tegenspreken, want ik heb daar geen zicht op. Tegen de Brabanders zal vast worden gezegd dat ze meer moeten betalen omdat de Friezen de mooie plaatsen opvullen waardoor de afzetruimte krap is. Laten we dit nu eens op onze eigen manier inzichtelijk maken. Toen onze kostprijs inzichtelijk werd gemaakt, kwamen de opbrengstprijzen van onze varkens tenslotte ook dichter bij de kostprijs te liggen.
Ik heb daarom op VarkensNET een sectorbrede kamer geopend met de pakkende naam: mijn mestafzetkosten. In deze kamer kan iedereen de betaalde afzetkosten invoeren en delen met andere ‘kamergenoten’. Voor de meelezende NMa: dit noemen we benchmarking en dat is wat anders dan het maken van prijsafspraken. De afgelopen weken heeft dit onderwerp me behoorlijk beziggehouden. Ik zocht een eenvoudige manier om elkaar te helpen. Misschien is dit de oplossing. Maar dan moeten we wel laten zien dat we door kennis te delen, ook echt willen samenwerken. De deur staat open.
Eric Douma
Bestuurder LTO Nederland