Sprookjes bestaan

In de laatste week van de zomervakantie werd mijn dochter 6 jaar en dat vierden we met een dagje Efteling. De Efteling was jaren lang vast onderdeel van m’n tienertoer-programma, maar sindsdien was ik er eigenlijk niet meer geweest. Totdat ik er een maand of drie geleden op uitnodiging van de ondernemersclub uit Helmond een kijkje achter de schermen mocht nemen.

Nu was ik altijd al fan van het park, maar na dat bezoek heb ik alleen maar meer respect gekregen voor ‘Efteling BV’. Want het is een miljoenenbedrijf. We spraken met één van de directeuren, die ons haarfijn uitlegde dat het verkopen van sprookjes niet betekent dat je verhaaltjes vertelt. Het is een concept dat in organisatie tot in de kleinste details klopt.

Er is een klein team van verantwoordelijken, dat een groot team van medewerkers en toeleveranciers aanstuurt. Of het nu vakantiekrachten zijn of leveranciers van achtbanen: iedereen weet wat er verwacht wordt, er is één organisatorische lijn, er zijn draaiboeken, trainingen, werkwijzen en eisen. Wie dacht dat de sprookjes van de Efteling zweverige verhaaltjes zijn, heeft het mis. Het is een superstrakke organisatie, verpakt in consequente marketing.

In de oude stoomcaroussel zittend op een varken trok ik de parallel met de Nederlandse landbouw. We hebben de afgelopen jaren best veel geinvesteerd in sector-PR, maar het gaat niet alleen om een mooi verhaaltje. Als je zegt dat je de beste boeren van de wereld hebt, de meest diervriendelijke en minst vervuilende werkwijze, dan moet dat ook tot in de details kloppen. Het kleinste incident komt anders als een boemerang terug. ‘Jullie zeiden toch dat je het zo goed voor mekaar had? Nou kijk maar eens…’. Neem recent de enorme media-aandacht rondom stalbranden en de fipronil-affaire.

Ook de Efteling heeft te maken met kritische omwonenden, bezwaren tegen uitbreiding, klachten over verkeersoverlast en dwarsliggende natuurbeschermingsorganisaties. Wat de Efteling niet doet, is meewaaien met alle winden; wat het bedrijf wel doet, is constant in gesprek blijven met alle critici en consequent met één mond spreken. Neem van mij aan dat journalisten ervan zouden smullen om discussies rondom zo’n succesvol bedrijf uitgebreid aan de orde te stellen. Maar ik heb die artikelen nog nooit gelezen. De Efteling regisseert en blijft in charge.

De vraag blijft natuurlijk wie dat in onze varkenssector op zich zou moeten nemen. Waarschijnlijk is het de POV, die komt op z’n minst het dichtst in de buurt. Maar als me één ding glashelder is geworden, dan is het dat dat geen ‘bijbaantje’ is. Het is topmanagement zonder ego’s, ieder conformeert zich aan het concept. Ik zou graag eens met een groep varkenshouders een kijkje achter de schermen nemen bij de Efteling. Want geloof me, sprookjes bestaan echt: ze hebben alleen een verrekt strak draaiboek.

Janneke Janssens
Eigenaar Varkens.nl