Bijzonder, troebel goedje

Het is alweer 19 jaar geleden dat ik voor het eerst het zeugenbedrijf binnen stapte. Twee dingen maakten op mij de meeste indruk. Natuurlijk in de eerste plaats de kraamstal. De geboorte van biggen, met alles erop en eraan, die meteen op zoek gingen naar het uier. De kracht van zo’n big, sterk en wakker. Dat blijft nog elke dag geweldig om te zien!

Het tweede was het insemineren van een zeug. Ze waren op het bedrijf toen net gestart met doe-het-zelf KI. De klimaatbox was gevuld en oranje melrose-pipetten lagen klaar. Ik mocht mee!

Na het inbrengen van de pipet mocht ik de tube vast houden. Niet knijpen, maar 5 minuten geduldig wachten. Ik vond het zo bijzonder en kon mij echt niet voorstellen dat het troebele goedje zou zorgen voor een mooi koppel biggen.

Na afloop noteerden we het zeugnummer (zeug 127) en werd de inseminatie ingevoerd als DHZ-beerS. Zo konden we later precies terug zien of ik mijn werk goed gedaan had. Het voelde alsof ik mee deed in een wedstrijd en die wilde ik winnen! Zeug 127 werd een beetje mijn zeug. Ik volgde haar bij de drachtigheidscontrole en later in het kraamhok.

Ik was nieuwsgierig naar meer, volgde een DHZ-cursus en later nog één. Dit werd mijn ding! Ik vond het leuk, wilde nog beter. Baalde van een guste zeug, ging op zoek naar het waarom. En toen ze bij de KI een inseminator zochten, ging ik ervoor. Werd aangenomen, volgde de inseminatorcursus, slaagde en ging aan de slag. De boer op! Anderhalf jaar vol mooie ervaringen.

Maar ik wilde nog meer. Dus ging ik thuis voor bedrijfski. Weer een cursus, materiaal aanschaffen, laboratorium inrichten. En….. daar kwamen de beren, Harm en Coen! Eindelijk ging het echte werk beginnen en kon ik het leven onder de microscoop bekijken, geweldig! En wat een uitdaging, een stal vol biggen van je eigen beren.

Na de MKZ stopte het werk bij de ki. Thuis was ook genoeg werk trouwens, naast mijn gezin met drie kinderen. Op het moment dat we gingen uitbreiden en druk waren met de bouw van de nieuwe stal zijn we weer gaan bestellen bij de ki. Met gemengde gevoelens. Maar het was een drukke tijd en bedrijfski doe je er niet zomaar even bij.
In de nieuwe stal is de inseminatieafdeling ideaal ingericht. De tubes worden opgehangen en de zeug insemineert zichzelf. De tubes zijn roze, blauw, groen en geel. De kleur van de dag dat het gevangen is. Nu insemineer ik 40 zeugen in een uur. Toen ik begon waren dat er 10.

Maar nog steeds vind ik het bijzonder dat zo’n potje uiteindelijk voor een mooie koppel biggen zorgt. Dus heel af en toe kijk ik nog door de microscoop. En zie het miljoenen leven dat in die bijzondere potjes met dat troebel goedje rondzwemt.

Sabine Grobbink
Varkenshoudster