Rouletten met de droogte

Nederlanders staan erom bekend nogal graag over het weer te praten. In de lift op werk of op de fiets voor een rood stoplicht; “lekker weertje vandaag he?” of “hopelijk blijft het dit weekend wel droog!”

Al weken voert echter slechts één weerstype de boventoon, de droogte. Zeker aan de boerenkeukentafel zal het gespreksonderwerp nummer 1 zijn. Er hangt immers vaak nogal wat van af voor het familiegezinsbedrijf. En voor veel boeren die al zoveel andere problemen aan hun hoofd hebben, is deze droogte alles behalve welkom.

Vooral gewastelers die voor eigen gebruik telen, zoals veel van onze varkenshouders, zullen de weergoden smeken om neerslag. Voor hen zal de economische klap ten gevolgen van de droogte keihard voelbaar zijn. Door de aanhoudende droogte begint de situatie ook voor telers die gewassen op de markt brengen onhoudbaar te worden. Mogelijke prijsstijgingen wegen niet meer op tegen mislukte oogsten.

En uiteraard komen dan de landbouwcritici weer om de hoek kijken. Zij tonen geen begrip voor onze boeren want ondernemen is risico nemen. En net als in alle andere economische sectoren zijn er dan winnaars en verliezers. Bovendien kun je dit risico toch verlagen door een verzekering af te sluiten? Niet zeuren dus, aldus deze mensen. Dit geeft echter wederom blijk van een gebrek aan praktijkkennis.

De brede weersverzekering is veel te duur en niet rendabel. Sommige boeren betalen 100.000 euro premie per jaar om hun bedrijf tegen extreem weer te verzekeren. Maar hoe vaak komt zulk extreem weer nou voor? Het lijkt wel roulette; een ton op een getal inzetten met een minimale winkans. Wie doet dit nou? Logisch dat 90% van de boeren ervoor kiest om zich dan maar niet te verzekeren.

Een oplossing is om de premies te verlagen. De verzekeraars wijzen echter met de beschuldigende vinger naar de overheid die 21% assurantiebelasting opeisen. Een belachelijk percentage. Zeker wanneer je dit vergelijkt met andere EU-lidstaten, waar soms zelfs geen belasting is. De overheid kan ook kiezen voor een stelsel van vergoedingen per natuurramp. Veel simpeler en bovendien toegestaan door Brussel.

Net als bij de invulling van de Fosfaatrichtlijn maakt onze overheid het onze boeren weer onnodig moeilijk. De verzekeraars mogen zich echter niet volledig achter nationaal beleid verschuilen. Zij strijken immers jaarlijks onevenredig veel geld op terwijl natuurrampen in Nederland zeldzaam zijn. De balans is zoek.

Er ligt hier dus een taak voor de overheid én de verzekeringsmaatschappijen. Als boeren hun centen willen verbrassen gaan ze wel gezellig een avondje naar het casino.

Annie Schreijer-Pierik
Europarlementslid voor CDA