Relatie tussen voeropname en doodgeboren

Er is een duidelijke link tussen het aantal doodgeboren biggen en de voeropname gedurende de laatste dagen voor het werpen. Dat stelt De Heus Voeders op basis van uitgebreid bloedonderzoek bij zeugen. Meer over dit onderzoek leest u in de uitgave van Varkens die volgende week verschijnt.

Uit analyses van De Heus blijkt dat zeugen die goed vreten rond het werpen significant meer calcium in het bloed hebben dan matig vretende zeugen. Zeugen met veel dood geboren biggen hebben veelal een lager bloed-calciumgehalte. De opname van Calcium uit het voer speelt een belangrijke rol rond het werpen. Zo is de samentrekking van de baarmoeder onder andere afhankelijk van de Ca-spiegel in het bloed. Te weinig Calcium betekent vaak een langer geboorteproces en dus een hogere kans op doodgeboren biggen. Haalt de zeug te weinig Calcium uit het voer dan spreekt ze de Calciumvoorraad uit de botten aan. De intensiteit van dat proces is in het bloed te meten aan de hoeveelheid CTX, een stof die vrij komt bij de botafbraak.

Energie
Zeugen hebben rond het werpen naast een hogere behoefte aan Calcium ook behoefte aan voldoende energie. Bij een slechtere voeropname schieten zeugen rond het werpen daarom eigenlijk altijd in een negatieve energiebalans. De hoeveelheid energie die ze uit het voer opnemen is lager dan de energiebehoefte. De zeug lost dat op door dan energie uit haar eigen vetvoorraad aan te spreken. Ook bij deze omzetting komen stoffen vrij die in het bloed te meten zijn, waaronder vrije vetzuren (NEFA’s). Hoe hoger het gehalte NEFA, hoe meer vet er is afgebroken en hoe hoger het conditieverlies van de zeug is. Uit het bloedonderzoek van De Heus blijkt dat vanaf dag 112 in de dracht het gehalte NEFA in het bloed op sommige bedrijven flink oploopt. Dat wijst dan op een onvoldoende voeropname de laatste dagen voor het werpen.

Aan het vreten
De cijfers laten duidelijk zien dat een goede voeropname van belang is voor de Calciumuitwisseling en de energiehuishouding van zeugen rond het werpen. En daarmee op het aantal doodgeboren biggen. Het is dus in de praktijk vooral zaak om de zeugen voor het werpen aan het vreten te houden.