Volautomatisch berengeur meten stapje nabij

Omdat in de gehele EU een groeiend aantal intacte beren wordt aangeboden voor de slacht, is het voor slachterijen steeds interessanter om karkassen met afwijkende geur geautomatiseerd op te sporen. Mogelijk heeft de menselijke neus om die typische geur op te sporen bij karkassen van beren in de slachtlijn (de in Nederland gebruikte methode) zijn langste tijd gehad.

Het betaalbaar en volautomatisch in de slachtlijn vaststellen van berengeur is weer een stapje dichterbij gekomen. Claus Borggaard en zijn collega's van het Danish Meat Research Institute ontwikkelden AT-line. Dit is een snelle detectiemethode voor het gelijktijdig meten van androstenon en skatol in varkensvet. Deze mannelijke geslachtshormonen zijn verantwoordelijk voor de vorming van berengeur.

De Denen zijn in staat met AT-line het androstenon- en skatolgehalte in monsters van 0,3 tot 0,8 gram rugvet nauwkeurig en gelijktijdig te meten. Het meetsysteem is zeer gevoelig voor die stoffen, werkt zeer selectief en de resultaten zijn reproduceerbaar.

Ook kan het meetsysteem voldoen aan de eisen om in een slachterij te kunnen worden toegepast: de snelheid van de slachtlijn bijhouden en de robuustheid van de apparatuur. AT-line kan een snelheid van 360 mannelijke varkenskarkassen per uur bijhouden en ruim binnen 45 minuten na bemonstering zijn de waarden vastgesteld. Voordat een karkas de koeling in gaat, kan de haak van een ‘stinker’ automatisch uitgeselecteerd worden. De geadviseerde grenswaarde van de Denen per gram vet is 0,25 microgram Skatol en/of 0,5 tot 2,0 microgram Androstenon.

Ook voldoet het systeem volgens Borggaard aan de randvoorwaarde dat het opsporen van berenvlees met afwijkende geur hooguit 1 euro per karkas mag kosten. Volgens hem vallen de operationele kosten met AT-line lager uit: rond de 70 cent per karkas.