Terra verdrijft MRIJ-passie

Het bankje staat deze keer in de kleurrijke skybox bij Fokbedrijf Brummelhuis in het Overijsselse Hoge Hexel. Een waar varkenswalhalla. Allerlei soorten en maten varkens, varkensboekjes en -spelletjes en producten van dit kringloopdier zijn er te vinden. Door grote ramen kijken we uit op zeugen en biggen in de vrijloopkraamopfokhokken. Op deze plek voelt Marije Brummelhuis-Thybaut zich helemaal in haar nopjes. ‘Het is geen zichtstal waar mensen overdag zomaar binnen kunnen lopen. Wel ontvangen we schoolklassen om kennis over de varkenshouderij over te dragen en groepen om te vergaderen.’

De mentaliteit van ‘niet lullen, maar poetsen’ zit diep geworteld. Als vijfjarige wist Brummelhuis-Thybaut al dat ze het beroep van haar vader uit zou oefenen. ‘Daarvoor heb ik flink moeten knokken, omdat ik meer praktisch ingesteld ben.

Op pure wilskracht behaalde ik het vwo-diploma, zodat ik diergeneeskunde kon studeren’, blikt ze terug. ‘Schrikken was het toen ik met mijn zesjes-diploma eerst werd uitgeloot. Als alternatief zou ik de studie biologie op pakken, maar ik had geluk. Na de tweede lotingsronde kon ik alsnog mijn droom najagen.’

Toen Brummelhuis-Thybaut in 2001 afstudeerde als dierenarts waarde het mond- klauwzeervirus rond. Ze werd meteen in het diepe gegooid en leerde slechtnieuwsgesprekken te voeren en ervoer de pijn van het ruimen van vee. ‘Dat was uitermate confronterend, maar ik heb er veel van geleerd. Duidelijk communiceren met veehouders is een cruciaal onderdeel van ons vak. Als dierenarts heb je nogal eens een rol als vertrouwenspersoon.’ Begenadigd vertellen is mede daardoor een tweede natuur geworden.

Na wat omzwervingen bij een dierenartsenpraktijk in Coevorden en een praktijk voor landbouwhuisdieren in het voor haar lastige taalgebied Friesland, belandde ze bij een dierenartsenpraktijk in Den Ham. ‘De tijdelijke baan als inval-rundveedierenarts heeft uiteindelijk meer dan dertien jaar geduurd’, zegt Brummelhuis-Thybaut.

‘Ik kreeg zelfs de kans om maat te worden. Een eigen praktijk was een droom, toch heb ik het niet gedaan. Het was niet te combineren met alle ontwikkelingen aan het thuisfront. Het bleek de juiste keuze. Begin 2014 werd ik door een zware hernia geveld en daarna kon ik zwaar werk, zoals verlossingen bij runderen, niet meer doen.’

Bij de pakken neerzitten met die fysieke beperking zit niet in haar genen. Toen ze met haar hernia aan bed gekluisterd was, ondersteunde ze collega’s zo veel mogelijk. Ze doorliep energievretende trajecten bij de Arbodienst en het UWV. ‘Het absolute dieptepunt was dat ik iemand moest vragen om een kratje Grolsch voor mij in de winkelwagen te tillen’, zegt ze nu met een lach. ‘Gelukkig heeft die pijnlijke periode me ook nieuwe kansen gebracht. Zo stond ik mede aan de wieg van het open innovatie- en kenniscentrum VKON. Boeren zijn super innovatief alleen hebben ze dat door hun bescheidenheid niet altijd door.’

Passie voor varkens erbij

Brummelhuis-Thybaut geeft aan een verandering in dierenpassie te hebben ondergaan. ‘Van jongs af aan ben ik fan van robuuste koeien, omdat mijn opa fokte met het dubbeldoelras West-Vlaams Roodvee. Zelf heb ik een zwak voor de roodbonte MRIJ en wilde liefst met een koeienboer trouwen’, bekent ze.

‘Door de liefde voor een varkenshouder is het veerkrachtige Terra-varken bij de MRIJ gekomen. Dat supersociale zwart-wit varkensras benutten we hier om de robuuste TN50-vermeerderingszeug te fokken.’

Het open staan voor en omarmen van nieuwe ontwikkelingen, altijd ergens mee bezig zijn en haar enthousiasme, typeren haar. Ze is de spil in het gezin met haar man Jarno en hun kinderen Stella en Dion en dat is een belangrijk onderdeel van het familiebedrijf. Ze is te vinden in de grote moestuin en dan weer sleutelt ze aan de Topfok-website om de naamsbekendheid te vergroten.

Als dierenarts met rundvee-expertise zoekt ze naar kruisbestuivingen met de varkenshouderij. Op papier werkt Marije 20 uur per week voor VKON, is creatief educatieboer en actief POV-lid. Ze is betrokken bij The Pig Story en de organisatie rond Zichtstallen en het Weekend van het Varken.

Daarnaast verricht ze bestuurswerk voor LTO West-Twente. ‘Ik ben een verbinder en wil het varkensgeluid overal door laten klinken’, benadrukt ze. ‘Echt supertrots ben ik op het kunnen behouden van de Terra en de bekroning ervan met onze droge worsten Terra Bite.’