Stagiaire: blij dat die weer weg is!?

Wij hebben de meeste jaren wel stagiaires. Deze komen uit de categorie ‘moeten’. AOC De Groene Welle laat de melkveehouderijstudenten verplicht een intensieve stage lopen. Ik ben hier erg blij mee.

Inderdaad is het eerste wat ze roepen dat ze niets met kippen hebben, dus maar stage tussen de varkens gaan doen. Na enkele dagen zien ze toch wel in dat dit geen domme dieren zijn en dat ze niet stinken. De meesten zien snel in dat ze hier ook wat kunnen leren. Hygiënisch en van jong naar oud werken volgens vaste protocollen. Maar ook dat je door gestructureerd werken, efficiënter werkt.

90 procent van hen verlaat met een hele andere “mindset” deze stageplaats. Yes, denk ik dan; doel bereikt. Tenslotte gaan steeds meer burgerkinderen studeren in de landbouw, totaal niet wetend wat er allemaal gebeurd. Mooi is dan om te zien hoe hun beeld veranderd en dat ze als ze geen werk kunnen vinden wel in de varkenshouderij aan het werk willen.

Maar het kan ook anders. Een stagiaire die juist in de varkenshouderij aan het werk wil, maar veel begeleiding nodig is. Als stagebegeleider ben je gauw geneigd om te zeggen: laat maar, hij leert het nooit. Moet ik het hem alweer uitleggen? Je ben geneigd om maar bulkwerk op te zoeken, zodat er nog wat productieve uren gemaakt worden. Maar is dat terecht, vroeg ik mij af? Stel je voor dat je eigen kind op een stageplek gezet wordt, waar die alleen eentonig productiewerk mag verrichten. Hierdoor zal het nooit overzicht krijgen wat er allemaal gebeurd op een bedrijf.

Op ons eigen varkensbedrijf kijk hebben we best veel verschillende soorten werkzaamheden. Ik sleep stagelopers de eerste weken dan ook gewoon mee, zodat ze alle facetten te zien krijgen. Natuurlijk hoef je niet alles leuk te vinden. Ten eerste is een stage bedoeld om je te laten proeven aan de sector waarin je aan het werk wilt. Ten tweede dien je te leren dat er klussen zijn en blijven die niet leuk zijn, maar wel moeten gebeuren.

Als ik naar mijn eigen kinderen kijk: zou het dan niet mooi zijn dat ook zij later een stageplek krijgen waar ze dingen kunnen uitproberen. Een plek waar ze fouten mogen maken, maar ook verbeteringen op kunnen pakken en dat ze niet op één plek neer worden gezet, zodat ze niet tot hinder zijn?

Laten we maar zuinig zijn op onze aankomende vakmannen en –vrouwen en accepteren dat het ene kind sneller leert dan het andere. Doet u mee?

Ruth van der Haar
Varkenshoudster