Lekker plakken

Toen ik woensdagavond naar een goede openingszin zocht, kwam via de app de link naar het nieuwsbericht binnen: ‘Slechter leven-sticker duikt op in de supermarkt’. Ik moet eerlijk bekennen dat ik de uitzending van ‘Zondag met Lubach’ pas de avond daarvoor bekeken had. Normaliter had ik ‘m waarschijnlijk überhaupt niet gezien, want de zondagavond is als het op tv aankomt exclusief voorbehouden aan Penoza gevolgd door wat Netflixen als het zo uitkomt.
Maar na het zoveelste klaagbericht op m’n tijdlijn over ofwel de toon, ofwel de inhoud, ofwel de vermeende complottheorie die aan het item van Arjen Lubach ten grondslag lag, vond ik dat ik toch moest kijken. Noem het beroepsdeformatie.

Ik moet eerlijk zeggen: ik heb op de grond gelegen van het lachen. Vanwege die consument die zei ‘Houdt de kip ooit rekening met mij?’, tot het waarschuwen voor schokkende beelden gevolgd door een foto van Dion Graus, tot de grap over Adriaan en de baron, tot de Drentse boer die uitlegt hoe een speelketting werkt. Het was satire zoals satire is bedoeld: uitvergrotend, humor op het randje, een kleine kern van waarheid, vol leedvermaak en daardoor vooral ontzettend grappig. Nee, over het item maakte ik me geen zorgen, maar over de reacties vanuit onze sector des te meer.

Want Lubach heeft niets, maar dan ook niets gezegd dat negatief was voor boeren. Sterker nog: hij vertelde ons verhaal: het vlees is veel te goedkoop en de boer moet alsmaar groeien om nog een boterham te verdien. Hij klaagde het systeem aan en niet de boer. Het item was, in al z’n lachwekkendheid, eigenlijk bloedserieus. En in plaats van het weg te huilen en te honen, hadden we onze energie beter kunnen steken in het omarmen ervan.

We roepen al jaren om eerlijkere prijzen voor ons varkensvlees. Om het aanpakken van de kiloknallerstrategie van de retail, om het duidelijk maken van onze inspanningen richting consument. En wat doen we als een goed bekeken tv-persoonlijkheid juist dat voor groot publiek toegankelijk maakt? We slachten ‘m af alsof het een eendagskuiken is en verdrinken in collectief zelfmedelijden. En daarmee hebben we een hele grote kans gemist.

De eerste stickers ‘Slechter Leven-kenmerk’ zijn inmiddels op vlees geplakt. Dus het is nog niet te laat. Wat mij betreft gaan álle boeren van Nederland morgen meeplakken om voor eens en voor altijd duidelijk te maken dat ook zíj het zat zijn om voor veel te lage prijzen voedsel te produceren. Ga met z’n allen naar de supermarkt, nodig een filmploeg uit, neem stickervellen mee en ga helemaal los. Met een beetje geluk komt de beveiliging je ophalen en kun je meeliften op de aandacht die er is om je verhaal te vertellen. Weet u nog mijn verhaal over de Efteling vorige maand?

Nou dan. Niet hakken, lekker plakken!

Janneke Janssens
Eigenaar Varkens.nl