Janine Roemen stoere vrouwelijke bikkel

Imago oppoetsen

'Veel obstacle runs worden in samenwerking met boeren opgezet', benadrukt Roemen. 'Het is een kans om de agrarische sector op een creatieve manier in beeld te brengen en het imago op te poetsen.'

Om een prettige reden staat het rennen door bossen, over onverharde paden en door sloten op een iets lager pitje. Roemen gaat begin december met zwangerschapsverlof en verwacht rond de jaarwisseling haar eerste kindje. 'Dat zwanger worden ging niet vanzelf, maar dat weerhoudt mij er niet van om sportief bezig te zijn zolang het kan en verantwoord is. Ik wil fit blijven en klim met een bolle buik gewoon op de mountainbike of wandel 5 tot 6 kilometer.'

Die stoerheid zit er vanaf haar geboorte al in. De Limburgse kwam in Posterholt ter wereld en woonde een groot deel van haar jeugd vlak over de grens in Duitsland. 'We waren volledig gericht op Nederland en gingen er ook naar school.'

Vrijgelaten en ambitieus

Roemen speelde met auto's en klom in bomen, terwijl haar tweelingzus met poppen bezig was. 'Bovendien nam ik het voor haar op als dat nodig was. Maar door onze ouders zijn we altijd vrijgelaten in wat we wilden doen en worden. Van jongs af aan had ik oogkleppen op omdat ik dierenarts wilde worden. Alles moest voor die ambitie wijken, ook al moest ik daar hard voor werken.'

Zorgvuldig stippelde Roemen haar route uit om haar doel te kunnen bereiken. Na de havo studeerde ze dier- en veehouderij aan de HAS in Den Bosch. Alle vakken die iets te maken hadden met diergezondheid, volgde ze. Na het behalen van haar HAS-diploma vertrok ze naar de Universiteit Gent. Daar bikkelde ze een jaar lang om weer een stap te zetten richting haar droombaan.

'Het puur en alleen studeren viel me zwaar tegen. Tijd voor een bijbaantje was er niet en ik raakte sociaal geïsoleerd', bekent Roemen. 'Het beste wat me is overkomen, is om toen te besluiten met die studie te stoppen. Ik heb er alles aan gedaan wat ik kon. Daarom voelt het niet als falen. Bovendien doen Nederlandse studenten er zeven tot acht jaar over om dierenarts te worden en dan was ik nu nog aan het studeren geweest.'

Doorpakken en ontplooien

Bij de pakken neerzitten en afwachten zitten niet in het DNA van Roemen. Ze solliciteerde met succes bij ZLTO op de functie trainee binnendienst. Daar ontplooide ze zich tot projectleider op het gebied van diergezondheid en antibioticareductie bij varkens.

'Elke ochtend om 5.30 uur reed ik weg uit Posterholt. Het voor de files uit rijden naar Den Bosch heb ik vier jaar gedaan. Het leiden van projecten en het leggen en onderhouden van contacten met varkenshouders en dierenartsen liggen mij wel, maar ik was toe aan een nieuwe uitdaging. Iets met data en digitalisering, gericht op vragen en in het belang van varkenshouders.'

Boerderij verbouwen

In 2016 kocht Roemen samen met haar partner de oude boerderij van haar grootouders. 'Omdat we beiden een drukke baan hebben en zelf wilden verbouwen, duurde het drie jaar voordat we erin gingen wonen. In 2020 is een mantelzorgwoning voor mijn zieke ouders erbij gebouwd.'

Vlak voor de coronaperikelen ging Roemen voor 40 uur per week bij AgriSyst aan de slag. Als projectmanager krijgt ze alle ruimte om zich te bewijzen. Haar instelling, verantwoordelijkheidsgevoel en arbeidsethos verwacht ze ook bij het team. 'We werken samen bij een commercieel bedrijf en moeten klaarstaan voor klanten. Zakelijk zijn, maar ook kwetsbaar en open naar elkaar zijn, zodat we als organisatie blijven groeien.'