De afgelopen weken vielen me een paar ‘goed nieuws’-verhalen op in de landelijke media. Naar aanleiding van een campagne hadden zich heel veel nieuwe vrijwilligers gemeld voor de EHBO-cursus. En het aantal nieuwe stamceldonoren bereikte een recordhoogte van 20.000 in een week, dankzij een emotionele oproep van Laura op Facebook. Haar vriend heeft agressieve leukemie en kan alleen met een goede donor overleven.
Beide campagnes staken in op de persoonlijke connectie met de ‘doelgroep’: zonder EHBO’ers geen leuke festivals meer in je vrije tijd. En zonder stamceldonoren zou je zomaar je geliefde kunnen verliezen.
Van een ‘algemeen probleem’ een ‘persoonlijk probleem’ maken, zorgt binnen no time voor veel sympathie en aandacht. Op zo’n moment kun je mensen aan je binden. En eenmaal binnen, merken ze vanzelf hoe belangrijk het is wat ze doen. Dan heb je ambassadeurs.
Vorige week hoorde ik dat er in Brabant alleen al zeker 150 vacatures zijn in de varkenshouderij. We groeien en innoveren maar door, maar straks is er niemand om alle dieren te verzorgen. Drieduizend nieuwe mensen hebben we de komende jaren nodig om uitstroom en groei te borgen. Regelen we dat niet, dan is vergaande automatisering (lees: industrialisering) de enige weg. En dat zorgt alleen maar voor meer maatschappelijke kritiek.
Er zijn al goede projecten in samenwerking met het UWV om zij-instromers te regelen. Maar de concurrentie is groot, zowel van andere branches als van ‘onze’ periferie. En er zal geen adviseur zijn die u afraadt te groeien vanwege personeelstekort, als hij zicht heeft op extra tonnen voer.
Het personeelstekort is echt het probleem van de varkenshouder zelf. Dus misschien moeten we dat daarom ook persoonlijk aanpakken. Waarom stellen we ons niet kwetsbaar op en gebruiken we de aandacht die Yvon Jaspers nu genereert rondom ‘het echte boerenleven’ om ons probleem te benoemen? Dat we straks onze dieren niet meer kunnen verzorgen. Dat we dan moeten stoppen. Of moeten industrialiseren, om er in elk geval voor te kunnen zorgen dat jouw bbq nog aan kan. Dat we iedereen die dat wil om hulp vragen om samen de schouders te zetten onder het werk op de boerderij?
Het verhaal van boerin Agnes maakte veel los bij ‘burgers’ en de aandacht voor het tv-programma is groot. Weg van de romantiek en keihard naar de dagelijkse persoonlijke realiteit. Maak daar gebruik van en maak van het ‘sectorprobleem’ een persoonlijk probleem. Van Boer zoekt vrouw, naar Boer zoekt jou.
Janneke Janssens
Eigenaar Varkens.nl