Blijvertje en blijvend respect

De drang om in deze coronatijd veilig contact te houden met de buitenwereld heeft het gebruik van de digitale snelweg geïntensiveerd. Videobellen, het plaatsen van filmpjes op YouTube en andere sociale media zijn populair geworden. Deze vormen van transparantie maken het leven kleurrijker en op een bepaalde manier dynamischer.

Deze trend is ook opgepikt door de agrarische sector. Menig bedrijf is bijvoorbeeld webinars gaan verzorgen. Hittestress en Afrikaanse varkenspest waren volgens mij de meest favoriete onderwerpen in de varkenssector. Je hoeft maar een mailtje te sturen om vanuit je thuishonk zo'n live kennisdeelsessie bij te kunnen wonen.

Stipt op tijd start en eindigt zo'n virtuele bijeenkomst. Tussendoor kun je via een chat verdiepende vragen stellen, zodat je een uurtje later altijd wat wijzer bent geworden. Bovendien kun je, als een onderwerp of spreker je niet weet te boeien, zonder gêne opstaan om een kop koffie te gaan halen of zo. En bevalt het helemaal niet? Druk de livestream weg en ga weer doen wat je wilt.

Virtueel kennis delen is een efficiënte werkwijze, zeker als de zendende partij de boel goed heeft voorbereid, vlotte praters inzet en de techniek meewerkt. Een blijvertje wat mij betreft. Milieuvriendelijk, maar minder goed voor het op volle toeren krijgen van de economie.

Maar wat mis ik de jus van 'fysieke' groepsbijeenkomsten. De sfeer, de sociale interactie, de verrassende ontmoetingen en het netwerken. Elementen die je energie en nieuwe inzichten geven. En het allerbelangrijkste: zorgen dat je niet in je eigen bubbel (binnen je eigen stalmuren) blijft zitten.

Gelukkig mocht ik de afgelopen maanden wel verschillende keren de boer op. De stalgeur opsnuiven en varkens kijken zat er niet altijd in en geen hand mogen schudden voelt nog altijd erg ongemakkelijk. Maar wat ben ik dankbaar dat ik actief mag zijn in een sector die van vitaal belang is. Voedselproducenten verdienen nationale waardering en respect. Blijvend.