De beste wensen! Ja, dat lijkt al weer ver weg. We wensen het elkaar al niet meer. Toch hebben Michiel en ik dat vorige week wél weer gedaan, bij de koningin op haar nieuwjaarsbijeenkomst. Wat een belevenis was dat.
In november werd ik gebeld, door een dame van Paleis Noordeinde. Ze vroeg me of ik bij de nieuwjaarsbijeenkomst van de koningin wilde komen… even was ik stil en zei toen ja. In mijn achterhoofd zei een stemmetje: wie haalt hier een geintje uit?
Even later werd ik weer gebeld door dezelfde lieve dame om te vragen hoe ik aangekondigd wilde worden door de omroepende dienstbode. Toen leek het toch echt. En of mijn partner er ook bij kon zijn. En volgens protocol verschijnen in een donker pak en middagjapon.
Op mijn vraag hoe ze toch bij ons kwam, kreeg ik het volgende antwoord: 'Hare majesteit nodigt ieder jaar volgens een bepaald thema of beroepsgroep mensen uit om bij haar nieuwjaarsbijeenkomst te zijn. Dit jaar is is het thema landbouw en veeteelt. Bij het ministerie is uw naam genoemd.'
Vorige week was het zover, samen met nog 43 andere speciale gasten stonden we in de rij te wachten om handen te schudden met koningin Beatrix, prins Willem-Alexander, prinses Maxima, prinses Margriet en Mr Pieter van Vollenhoven.
Later hebben Michiel en ik ook met de koningin kunnen praten. Ze nam alle tijd en was goed op de hoogte van het Vair Varkenshuis. Ze was erg lovend over onze inzet en vroeg ons om er vooral mee door te gaan. Een mooier compliment kun je niet krijgen. Wat een warme, hartelijke en intelligente vrouw is onze koningin. Prinses Margriet was onder de indruk, en natuurlijk een beetje gelachen over het werkende varkenstoilet. Prinses Maxima vertelde me haar favoriete Argentijnse varkensvleesgerecht. Na de indrukwekkende gesprekken met deze vrouwen was er voldoende tijd en kans om te netwerken. Ook met de andere gasten die allemaal vernieuwend en met duurzame ontwikkelingen bezig zijn. Bijzonder en inspirerend.
Op de vraag waar de geserveerde vleeshapjes vandaan kwamen kreeg ik als antwoord: “uit de keuken” en toen een lach, dat zouden ze nog uitzoeken.
Als in een roes zijn we een paar uur later naar huis gereden. Langzaam is het aan het doordringen, en nu aan de slag en doorgaan, want zelfs de koningin heeft me dat gezegd !