Plattelandsvitaliteit blijvertje?

Boeren en tuinders zijn onmisbaar. Ze produceren voedsel, zorgen voor werkgelegenheid en houden het platteland vitaal. Dat klinkt voor de burger wat abstract en ‘ver-van-m’n-bed’, maar eigenlijk is het tegendeel waar, zo ervaar ik ook in mijn eigen omgeving. Op zaterdagen draaf ik regelmatig bij de lokale voetbalclub op om een potje jeugdvoetbal te fluiten. Dan lijkt het vaak een ontmoetingsplek voor agrarisch ondernemers en hun gezinsleden.
Laatst stond een varkenshouder zijn zoontje aan te moedigen. Samen met enkele lokale veehouders is hij shirtsponsor. Zelf voetbalde hij ook jarenlang met veel plezier in een team. Nu helpt hij met hand- en spandiensten - ook tijdens de bouwweek voor schoolgaande jeugd – en helpt hij het dorpsleven mee draaiende te houden. Bovendien zie ik in regionale media dat hij schoolklassen en gemeentelijke politici op zijn nette bedrijf ontvangt.
Een blik op het sportveld levert me weer wat ‘agrarisch’ op. Daar rent een melkveehouder in een zwartwit scheidsrechterstenue rond. Hij leidt een jeugdwedstrijd in goede banen op een mooi groen grastapijt. Dit kan ook niet anders, want hij neemt samen met een legertje vrijwilligers het veldbeheer voor zijn rekening. Zijn boerenervaring en -kunde wordt op het sportcomplex optimaal benut bij het maaien, bemesten, beluchten, beregenen en het vernieuwen van de grasvelden. Zijn theedrinkende echtgenote staat overigens gezellig te praten met andere voetbalvrouwen. En soms werpen ze een blik op hun voetballende zoontjes. Die contacten aan de zijlijn zijn nuttig.

Bij het hoofdveld ontwaar ik een supportende akkerbouwer/veehouder. Ik weet dat die regelmatig met zijn materieel en handige handjes opdraaft bij de voetbalclub. Ook bij andere dorpsverenigingen is hij een graag geziene (werk)gast. Zijn vrouw, eveneens present om haar zoon aan te moedigen, zet haar creativiteit in bij onder meer de carnavalsvereniging en tijdens basisschoolactiviteiten.
Plots klinkt een scherp fluitsignaal. De enige glastuinder die ons dorp rijk is, beëindigt een wedstrijd. Hij pakt zijn smartphone en voert de uitslag in op een wedstrijdapp. Spelers en leiders bedanken hem waarna hij nog wat nakaart met het publiek. Ondertussen loopt een pluimveehouder/akkerbouwer met een wedstrijdbal onder zijn arm naar het bijveld om daar te scheidsrechteren.

Zulke momenten tonen slechts een glimp van de enorme betrokkenheid van agrarisch ondernemers en hun gezinnen. Zij proberen in harmonie met hun omgeving te leven en hun kost te verdienen. De leefbaarheid in ons dorp vaart er in ieder geval wel bij. En deze plek in de Brabantse Peel is écht niet uniek in zijn soort. Ik vraag me af of politici op gemeentelijk, provinciaal en landelijk niveau beseffen welke impact hun hang naar scoren over de rug van boeren en tuinders heeft voor de toekomst van het platteland.

Jos Thelosen
Varkensredacteur