Wout Rovers van Topigs Norsvin geniet van zijn werk

Vrijdag 31 juli, 35 graden Celsius. Het bankje van Varkens.nl arriveert bij Wout Rovers in het Limburgse Evertsoord. De familie Rovers woont in een voormalige melkveehouderij aan de rand van de Mariapeel. Het erf met de uit gele bakstenen opgetrokken bungalow, de ligboxenstal en loods liggen er keurig bij. Rovers is net terug van een strategisch overleg met een varkenshouder.

Het bankje wordt op het gazon neergezet in de schaduw van de bomen langs de doorgaande weg naar Helenaveen. Zo heeft hij uitzicht op zijn trots: Blonde d'Aquitaines. Zijn kudde vleesvee bestaat uit zoogkoeien met kalveren en één stier. 'Het jongvee en dragend vee grazen een paar kilometer verderop in de Neerkantse natuur', zegt Rovers, terwijl zijn vrouw Susanne aan komt lopen met koffie, koekjes en glazen koud water. Voordat ze dat op de tuinbank heeft gezet, klinkt er al 'hoi, hoi' van voorbijgangers.

Bankje voor passanten

'Er wordt hier veel gefietst. Ons bankje hebben we hier neergezet voor mensen die even willen uitrusten en hun boterhammetje op willen eten', zegt Susanne Rovers. Ze komt er even gezellig bij zitten. Het gesprek gaat onder meer over hun drie zonen Jan (19 jaar), Dirk (16 jaar) en Willem (14 jaar). Maar ook over de twijfel om zijn verhaal te doen: 'Ik praat namelijk niet zo graag over mezelf.'

Maar dat Wout Rovers een fantastische baan heeft bij Topigs Norsvin, maakt hij wel direct duidelijk. 'Ik ben er trots op om bij de tweede grootste varkensfokkerijorganisatie ter wereld te werken. Als fokkerijtechnisch medewerker bij het Zuid-Nederlands Varkensstamboek groeide ik gewoon met de verschillende fusies mee.'

Boerenbloed

Rovers werd als tweede van een gezin met vijf kinderen geboren op een melkveebedrijf in het Brabantse Deurne. Bij iedereen stroomde het boerenbloed door de aderen, maar zijn oudste broer zette het bedrijf voort. De interesse van Wout Rovers was breder dan koeien omdat hij werkte bij een buurman met vleesvarkens.

Na de havo volgde de HAS Hogeschool in Den Bosch. Tijdens zijn studietijd maakte hij, ondanks een interessante buitenlandse stage op een melkveebedrijf in Californië, de definitieve draai naar de varkenshouderij. 'Die sector heeft veel uitdagingen en daar lag het meeste werk.'

Buitenlands avontuur

Na het behalen van zijn diploma in 1992 startte een buitenlands avontuur. Rovers stapte in het huwelijksbootje en toog met Susanne naar de Verenigde Staten. Hij hielp een ondernemer uit de regio Deurne bij het opzetten van een gesloten varkensbedrijf in de staat Indiana. Na een jaar maakte Rovers de balans op. 'Het was mooi werk en ik heb daar veel geleerd en gezien, maar we wilden niet in de VS blijven wonen. We kozen voor het bourgondische leven met kermis en carnaval en dicht bij de familie.'

Na zijn terugkeer ging Rovers aan de slag op een zeugenbedrijf en streken ze op hun huidige stek neer. Al snel kwam de baan bij het varkensstamboek op zijn pad. 'Het mooie is dat ik op veel verschillende varkensbedrijven in Nederland terechtkwam, maar ook elders ter wereld', blikt hij terug. 'Een paar jaar later zat ik voor mijn werk op de Filipijnen tussen de varkens, maar ook al snel in Ghana en Hongkong.'

Verrijking van zijn leven

Een weekje buitenland om bijvoorbeeld de export van fokmateriaal te begeleiden vindt Rovers een verrijking van zijn leven. 'In Myanmar moest ik met handen en voeten communiceren bij het vervoer van de zuiverelijnzeugen en -beren. Apart was het rijden over een autobaan met zestien rijbanen waarop geen enkele personenauto te bekennen was. Dat zijn prachtige avonturen.'

Rovers ervaart dat de varkenshouderij in elk land anders is georganiseerd. Het meeste indruk op hem maakt de Russische manier van varkens houden. 'Enkele grote bedrijven hebben de complete varkensvleesproductieketen in handen. Alles is georganiseerd op de Sovjet-manier en het eten is er minder. Maar die schade haal ik thuis wel weer in: ik eet graag biefstuk en varkenshaas.'

Vaste gewoonten

Naast gevarieerd werk heeft Rovers vaste gewoonten. Bijna dertig jaar kaart hij met zijn vriendenclubje RZV (Rikken Zonder Vrouwvolk), is hij veertig jaar lid van het Sint Antonius Abt Gilde in Deurne en met de vierkoppige cabaretgroep Van Alles Wa levert hij carnavaleske bijdrages in Helenaveen. 'Ik houd van mensen verrassen en aan het lachen maken.'