Flatneurose

Op een dag kwam ik per zeilschip in Balk, Friesland. Ik zeilde alleen en het was best even inspannend om die honderd vierkante meter zeil in dat nauwe kanaal in bedwang te houden. Op de brug stond, hoe klassiek, een oud schipperke met klompen en een petje op de kop. Eenmaal voor de wal liggend kwam hij aangekreupeld en hij zei: “Dat doe je niet goed!” Ik dacht: ‘Allicht snotneus! En wie ben jij wel niet?’ Vriendelijk zei hij: “Je moet wind en water voor jou laten werken; je moet er niet tegenin gaan. Dat win je nooit!” Later dronken we samen een Sonnema of zes en ik bedacht bij een half lege fles dat er wel iets in zat, in zijn levenswijsheid.

De rest van mijn leven heb ik altijd gezeild met water en wind als matrozen aan boord. Alles ging beter, sneller en gemakkelijker. Alléén zeilen bestond eigenlijk niet meer, want ik was altijd in gezelschap van mijn onvermoeibare twee dekknechten die dag en nacht wilden werken. Zo leek het wel.

Varkensboeren zouden eigenlijk net zo slim als ik moeten zijn. Maar iedereen zegt altijd (vooral Actievoerders!) dat juist varkens zo ontzettend slim zijn. Zelfs reusachtig intelligent! Waarom dan die enorme denkkracht niet aangewend ten gunste van het eigen bedrijf? Voor uw eigen gemak en gemoedsrust. Zegt er dan iemand: “Hé varkensboer, dat moet anders!”, dan kun je altijd zeggen dat je varkens daar heel anders over denken. Meteen uitgeluld!

Er was een item op tv over megastallen en wat je zag was werkelijk indrukwekkend. Zo ver als het oog reikte varkens, varkens en nog eens varkens. De verslaggever, zo’n schlemielige sukkel uit de stad, was diep onder de indruk. Maar dat vinden die varkens toch helemaal niet fijn, jammerde hij tegen die boer. Dit is toch vreselijk voor die dieren? Waarop die boer zei: Het kan die varkens geen ruk schelen of ze hier met zijn zessen, met zestig, zeshonderd, zesduizend of met zestigduizend dieren zitten, zo lang ze maar goed te vreten krijgen. U heeft het over uw eigen probleem. U projecteert uw flatneurose. Voor dieren is het leven in kuddes heel normaal. Daar hebben ze over nagedacht, die beesten. Een kudde maakt het verschil tussen leven en dood. En nou wegwezen, want ze worden doodziek van jou!

Hein Tunnissen
Journalist in Musselkanaal