Samenleving zonder productiedieren utopie

Een samenleving zonder dieren die zorgen voor vlees, melk of eieren is een utopie. “Daarom is het nodig om met open vizier te strijden voor het bestaansrecht van een gezonde veehouderij in Nederland”, zegt vleesvarkenshouder Ruud van Dijck uit Oirlo. “Maar zaken als mestfraude of inbreuken op het dierenwelzijn maken de sector kapot. Zulke zaken werken echt tegen ons.”

Het werken naar een verantwoorde en volhoudbare veehouderij is volgens Boer Ruud de enige manier om op dat punt te komen. Zelf koos hij er vijf jaar geleden voor om een andere pad te gaan bewandelen. Hij switchte van vleesvarkens exporteren naar Duitsland naar kringloopdieren afzetten in Nederland. “Ik wil onderscheidend bezig zijn.” Hij koopt biggen met een hoge gezondheidsstatus (SPF) van een naburige vermeerderaar en investeert in het HyCare maken van twee stallen. “Ik geloof in een positief gezondheidseffect van integrale hygiëne.”

Zijn Beter Leven-varkens krijgen naast strokokers dagelijks wat stro in swingende manden. “Dat kost geld en arbeid, maar ik heb er een goed gevoel bij. Ook mijn varkens waarderen dat en zijn rustig. Bovendien doe ik mee aan het praktijkproject met lange staarten. Pionieren doe ik liever zelf dan dat ik anderen de kastanjes uit het vuur laat halen. Het maakt me wijzer en levert energie op.”

Regionale eiwitstromen

Waar Van Dijck echt trots op is zijn voedingswijze. Zijn varkens krijgen brijvoer dat bestaat uit regionaal vrijkomende reststromen, zoals friet (Aviko) en biergist (Brouwerij Hertog Jan). Tarwegistconcentraat is het ingrediënt met de meeste transportkilometers: circa 130 kilometer  van Oirlo. “95 procent van de sojabehoefte is in te vullen met regionale eiwitstromen. Ik hoop die kringloop sluitend te krijgen door te blijven speuren naar nieuwe eiwitrijke restproducten met de juiste aminozuren.” 


Zijn varkens worden bij Van Rooi in Helmond geslacht en slager en vleesverwerker Keulen maakt er de ambachtelijke streekproducten ‘Lekker uit Limburg’ van. Eerlijk en heerlijk varkensvlees van Boer Ruud uit Oirlo. “Schoolkinderen, klanten van onze slager komen hier in de stallen en brijvoerkeuken kijken en krijgen mijn verhaal te horen. Door transparant te zijn creëer ik draagvlak en begrip”, zegt Van Dijck. “Door mijn wijze van ondernemen hoop ik het vak van varkenshouder ook aantrekkelijker te maken voor de komende generatie. Jongeren willen echt niet 8 tot 10 uur per dag in varkensstallen werken. Zaken buiten de stalmuren oppakken geeft een extra dimensie aan dit mooie vak.”

Mestvraagstuk oplossen

Maar ook vindt Van Dijck dat de varkenshouderij de mestproblematiek structureel op moet lossen. Varkensdrijfmest verwerken tot producten met organische stof en mineralen waar akkerbouwers om vragen. “Dat is zelfs noodzakelijk om de waarde die mest vertegenwoordigd er ook uit te kunnen halen. Nu al accepteren akkerbouwers geen vleesvarkensdrijfmest meer vanwege de hoge mineralengehalten.”
Op zijn eigen erf heeft Van Dijck ook geïnvesteerd in het verwerken van mest. Onlangs is een nieuwe mestpers geïnstalleerd om een betere kwaliteit dikke fractie te krijgen. Deze heeft een drogestofgehalte van circa 33 procent. Deze organische mestfractie wordt samen met pluimveemest gecomposteerd en na hygiënisatie in Duitsland benut voor de productie van biogas.
Maar in de toekomst zal dat bij Van Dijck anders gaan verlopen. Hij heeft het idee om op termijn te investeren in een houtkachel. Dan kan hij duurzame warmte maken dat voor een gering deel nodig zal zijn voor de comfortabele opvang van de vleesbiggen en vooral gebruikt zal worden voor het drogen van de dikke mestfractie. “Ik wil ooit mestkorrels gaan maken. Maar ook het fermenteren van voer waar warmte voor nodig is, staat nog op mijn verlanglijstje. Ik heb idealen, maar die mogen niet de kop kosten.”

Kijk ook op www.boerruud.nl