Criteria voor Duits dierenwelzijnslabel bekend

De criteria voor het dierenwelzijnslabel vanuit de Duitse overheid zijn op 6 februari bekend gemaakt door landbouwminister Julia Klöckner. Het label kent drie niveaus waarbij er steeds hogere eisen worden gesteld. Al bij het laagste niveau gelden bovenwettelijke eisen voor de hele keten tot en met de slachterij. Minimaal is bijvoorbeeld 20 procent meer ruimte nodig en is ruwvoer altijd verplicht.

Doel van het Duitse dierenwelzijnslabel is dat de consument duidelijkheid krijgt en de zekerheid dat de criteria ook worden gehandhaafd. De deelname aan het dierenwelzijnslabel is vrijwillig. Wel wil Klöckner dat een groot deel van de sector gaat deelnemen, daar wordt momenteel aan gewerkt. De meerkosten voor de varkenshouders moeten worden vergoed door hogere opbrengstprijzen. Daarnaast komen er subsidies, met name voor varkenshouders die willen voldoen aan de eisen van het tweede en derde niveau.

Begin in kraamhok

De eisen in het eerste niveau beginnen in het kraamhok. Zeugen moeten voor de geboorte nestbouwmateriaal krijgen en de speenleeftijd is minimaal 25 dagen. Staarten couperen mag nog, maar er moeten maatregelen worden genomen om staartbijten te verminderen. Het proces wordt intensief begeleid en gemonitord. Bij het tweede en derde niveau is couperen van staarten al direct niet meer toegestaan en loopt de zoogtijd op naar minimaal 28 en 35 dagen. Castreren zonder verdoven is niet toegestaan. Beren houden mag uiteraard wel, net als vaccineren tegen berengeur.

Organisch materiaal

Bij het eerste niveau is dus 20 procent meer ruimte nodig, bij niveau twee bijna 50 procent extra en bij niveau drie 100 procent meer waarvan een deel buitenuitloop voor varkens vanaf 30 kilo. Beschikking over ruwvoer is bij alle niveaus verplicht met daarnaast organisch afleidingsmateriaal waar de varkens mee kunnen woelen en dat eetbaar/ kauwbaar is. Er gelden geen eisen voor de groepsgrootte, wel moeten de varkens het hok in verschillende functiegebieden (vreten, slapen, bewegen) kunnen indelen. Het helpt om daarbij gebruik te maken van een plateau, verschillende lichtniveaus of bijvoorbeeld een douche of kleine zoelplek.
Varkenshouders moeten vastleggen hoe ze de controles op het dierenwelzijn uitvoeren en vastleggen. Daarnaast is deelname aan een controlesysteem (bijvoorbeeld QS) nodig en klimaat en waterkwaliteit worden ieder jaar door een extern bedrijf getest. Bedrijven waar het niet goed gaat, moeten zich verplicht laten begeleiden, bijvoorbeeld door de dierenarts.

Maximale transporttijd

Bij alle niveaus is de maximale transporttijd van de varkens 8 uur. Bij transporten langer dan 4 uur is strooisel en watervoorziening verplicht. Daarnaast gelden er extra eisen op de slachterij, zoals bescherming tegen hitte en koude als de varkens op de vrachtwagen moeten wachten, drinkgelegenheid in de wachtruimte en extra eisen aan de verdoving voor het slachten.

Klik hier voor een overzicht van de Eisen Duits dierenwelzijnslabel (Duits).