Boerenbubbel

Heerlijk die herkenning die je hebt als het over het bedrijf en het gezin gaat. De zorgen soms. De prijzen. De druk vanuit de politieke arena, de media en de maatschappij. De ongezouten mening die mensen uiten zonder dat ze vooraf vragen stellen of zich ergens in verdiepen. Fake news met als gevolg dat je meteen met 3-0 achter staat en je jezelf steeds weer moet verdedigen. De politiek die de agrarische sector niet waardeert, maar gebruikt als wisselgeld. En moet je nu wel of niet blij zijn als je kind het bedrijf wilt overnemen? Niemand die je beter begrijpt dan een collega.

Helaas brak de coronapandemie uit. Ons werk ging gewoon door. Onze studerende kinderen kwamen weer naar huis, omdat ze colleges via de laptop konden volgen. Best gezellig en voor hen ook wel makkelijk. Voor ons waren die extra handjes en mondjes ook plezierig. Samen eten, samen werken en samen praten over het bedrijf. Dat riep een fijn gezinsgevoel op.

Het bedrijf draaiend houden, maar alle extra's zoals vergaderingen en het ontvangen van bezoekers vielen weg. Ik merkte dat ik die rust heel fijn vond. Niet dat constante gejaag, het frequente douchen en het strakke plannen. Gewoon lekker thuis zijn. Bijeen zijn, even een rondje fietsen of wandelen met de hond.

Ik vroeg mezelf ook af: hoe speelde ik dat 'vroeger' altijd klaar? Gemiddeld een dag per week was ik weg van het eigen erf. Ik heb mezelf voorgenomen om nog eens goed kritisch te kijken naar wat ik blijf doen en wat ik ga schrappen.

Nu alle coronamaatregelen weer wat zijn versoepeld, valt iedereen weer terug in het oude patroon. De vakanties moeten per se doorgaan, ook al is dat een risico. Dat de zorg een topprestatie heeft geleverd in crisistijd, lijkt alweer te zijn vergeten. Net als het hamsteren van voedsel in het besef dat boeren toch wel zorgen voor volle schappen in de winkel.

Deze terugval in gedrag valt mij eerlijk gezegd flink tegen. Ik had echt verwacht dat deze volksgezondheidscrisis de mensen wakker zou schudden. Want wat is nu echt belangrijk in ons leven? Een goede gezondheid en voldoende, veilig en gezond voedsel.

Zelf heb ik het eropuit gaan ook weer voorzichtig opgepakt. Met bovengenoemde collega-vriendin sprak ik af voor een high tea op een ruim terras in Emmen. Lekker buiten. En al hadden we elkaar een tijdje niet meer gezien, dat maakte niet uit. We pakten de draad van voor de coronatijd weer soepel op. Naast het delen van de zorgen over het wel en niet weggaan van de biggen en de slechte prijzen, hebben we ook volop gelachen, gekeken naar mensen en onze dromen gedeeld.

Met positieve energie volgeladen kon ik aan het werk. Want wat hebben we toch een prachtig beroep. De ruimte, de vrijheid, het samenzijn met je gezin, de natuur in onze omgeving. Of het genieten van een mooie toom pas geboren biggen aan de uier of van de mooie gewassen op het land. Geen vakantie voor ons, we steken de barbecue een paar keer extra aan deze zomer. Laat mij maar genieten in mijn eigen boerenbubbel.

Sabine Grobbink,
varkenshouder