John Lorist is gemotiveerd tot op het bord

Op de eerste zonnige dag na een periode van regen en lage temperaturen neemt de producent van Frievar-varkens en Gaasterlander kruidenvarkens, John Lorist, plaats op het bankje. Op het sfeervol ingerichte terras voor zijn stelpboerderij is hij in de weer bij een Monolith kamado barbecue.

Lorist smeert een rib roast uit de eigen Frievar-keten in met een zelfgemaakte honing-tijmsaus. 'Dat karamelliseert en geeft een extra smaaksensatie.' Vervolgens strooit hij nog wat vochtige beukenhouten snippers op de kolen om een neutrale rooksmaak aan het vlees mee te geven.

Slow cooking

Na het maken van een cappuccino strijkt de varkenshouder neer in zijn terrasstoel. 'Het voordeel van slow cooking is dat je er niet steeds bij hoeft te blijven om een heerlijk stukje varkensvlees te bereiden', zegt hij. 'Jaarrond gaat de komado drie keer per week aan. Maar er komt er één bij om ook op de traditionele manier te kunnen barbecueën.'

Lorist is een verteller pur sang. Saillant detail: al zijn besprekingen, ontmoetingen en ook de overleggen met Frievar-varkenshouders beginnen en eindigen met varkensvlees. 'Dat is eindproduct waar het houden van varkens in de kern om draait. Want als mensen varkensvlees niet meer willen eten, kunnen we als varkenshouders ook geen boterham meer verdienen.'

Ziel en zaligheid

Varkenshouders investeren elf maanden geld, tijd en ziel en zaligheid in het produceren van vleesvarkens. 'Met een potje sperma van een paar euro en verzorging creëren ze dieren met een waarde van gemiddeld 150 euro. De schakels na de boerderij voegen waarde toe en verhogen de waarde met een factor vijf. Iedereen in de varkensvleesketen moet verdienen om het vol te kunnen houden', verduidelijkt de ondernemer.

'De Frievar-keten is onderscheidend op smakelijkheid van het vlees vanwege de kruidenmix in het varkensvoer en het gehalte aan intramusculair vet en de uniforme kwaliteit. Samen leveren we meer dan 100.000 Frievar-varkens per jaar af en er is ruimte voor groei. Daarom zoeken we vermeerderaars die willen samenwerken, gaan voor de lange termijn en verder denken dan hun eigen erf.'

Favoriete spreuk

Dan volgt een van zijn favoriete spreuken: om ergens te komen, moet je eerst besluiten niet te blijven waar je bent. 'Je moet intrinsiek gemotiveerd zijn om een nieuwe stap te durven zetten. Net als veel mensen hebben ook varkenshouders daar moeite mee.'

Lorist geeft aan het mooiste beroep te hebben dat er is. Toch was het niet zo vanzelfsprekend dat hij varkenshouder zou worden. Geboren in Ermelo, opgegroeid in Harderwijk en niet van boerenkomaf. Wel hadden ze bij zijn moeder thuis een gemengd bedrijf en werkte hij op een akkerbouwbedrijf waar mensen zelf hun boontjes mochten plukken. 'Het boerenwerk en contact met consumenten fascineerden me en ik had twee idealen: varkenshouder worden en reizen.'

Frustraties

Tijdens zijn studie bedrijfskunde aan de Christelijke Agrarische Hogeschool Dronten liep Lorist wat frustraties op. 'Alles moest binnen kaders blijven en was gericht op meer en efficiënter. Ik zag dat er meer is dan gangbaar varkens houden', zegt hij. 'Wat ik niet wil doen, ga ik ook niet doen.'

Na het behalen van zijn diploma trok Lorist als backpacker liftend de wijde wereld in. Hij gunde zich een avontuur van een jaar reizen samen met een vriend. Daarna zou hij zijn tweede ideaal, varkensboer worden, in gaan vullen. Via België, Frankrijk en Spanje naar Marokko. Dwars door de Sahara om uiteindelijk te belanden in Kenia. 'Reizen is een verrijking van mijn leven. Constant nieuwe indrukken opdoen, omgaan met tegenslagen en erop vertrouwen dat het goed komt.'

Hemelum

Terug in Nederland kocht Lorist een verouderde boerderij met honderd zeugen in Hemelum en toog met zijn huidige vrouw Threa naar Friesland. Tien jaar lang werkte hij dag en nacht om het Topigs Norsvin-fokbedrijf op te bouwen. Ondertussen werd een gezin gesticht met twee zonen en een dochter. Daarna besloot hij slimmer te gaan werken, rolde in bestuurswerk, pakte een studie op en reisde over de hele aardbol. 'Nu werk ik een dag per week op het varkensbedrijf en vier dagen ben ik op pad voor Frievar.'

Lorist staat op, dekt de terrastafel in Italiaanse stijl en prikt de thermometer in de rib roast. 'Perfect.' Het slagersmes glijdt door het sappige, geurige lichtroze varkensvlees met een krokante speklaag. 'Eet smakelijk.'