'De kunst van het parkeren'

Dit gevoel van opluchting en optimisme houd ik dus ook over aan die varkensvakbeurs in coronatijd. Niet dat ik als ‘gevaccineerde’ het bemensen van de Varkens-stand of rondtruinen spannend vind. Integendeel. Het is een mooie gelegenheid om in korte tijd veel mensen te ontmoeten, bij te praten en te worden geïnspireerd.

Spannender was hoe de sfeer op deze relatiebeurs zou zijn. Wat zou de invloed zijn van de beëindiging van de stoppersregeling en de uitwerking van de saneringsregeling? Het aantal gestopte varkenshouders, waaronder ondernemende en vakbekwame boeren, is immers in korte tijd pijlsnel opgelopen. Ook de superlage varkensprijzen en extreem hoge voerprijzen werken niet stemmingsverhogend. Wat zou deze prijsmalaise en het gebrek aan marge doen met de bereidheid om elkaar toch weer op te zoeken. Daarbij komt natuurlijk ook het effect van het ‘verplicht coronavrij inchecken’ en de locatiekeuze. De Bossche Brabanthallen is toch weer een andere reisbestemming dan de Evenementenhal in Venray.

Vooraf hoorde ik wat mensen die sceptisch waren. Dat was ingegegeven door de knagende onzekerheid. Zwalkende wet- en regelgeving, het slepende stikstofdossier en de toenemende maatschappelijke en politieke druk maken dat zij steeds meer gaan twijfelen aan hun eigen toekomst.

Die tegenwind is iets waar de varkenssector een antwoord op moet zien te vinden en vooral in mee moet bewegen. Dat tonen van veerkracht gebeurt door krachten te bundelen, samen plannen te maken en de schouders eronder te zetten. Ondernemen met het vizier op de toekomst. Dan moet je soms de dagelijkse beslommeringen achter je laten. Bedrijfszaken even parkeren en energie tanken door eropuit te trekken. Naar een vakbeurs gaan of deel uitmaken van de opgefriste varkensclub die over grenzen kijkt, zoals de Nederlandse tak van de EPP. Vooruit willen en kansen grijpen kenmerkt ondernemende varkenshouders. Die drive is er. Dat lucht op.

Jos Thelosen Varkensredacteur