Kunstenaar Hannes Verhoeven is verknocht aan het platteland

Carnavalssporen zijn nog zichtbaar als het bankje in het Noord-Brabantse Esbeek belandt. 'Carnaval leeft. In korte tijd hebben 26 loopgroepen en een praalwagen zich klaargestoomd voor de optocht en natuurlijk heb ik meegedaan', zegt kunstenaar Hannes Verhoeven. 'Dat gevoel van saamhorigheid is mij met de paplepel ingegeven. Op mijn vijfde hielp ik al mee bij het bouwen van carnavalswagens. Ik kon mijn creativiteit erin kwijt en leerde al jong experimenteren met materialen en met mijn handen iets creëren.'

Het zonnetje schijnt en het is heerlijk voorjaarsweer, maar de muts op Verhoevens hoofd gaat niet af. 'Dat kenmerkt mij.' Terwijl hij zijn verhaal afsteekt bij de tot atelier en galerie omgedoopte open kapschuur en paardenstal, komen twee loopganzen statig voorbij over het gazon. Dat tafereel observeert hij aandachtig en wandelt daarna naar de beeldentuin in ontwikkeling. Op de grasvlakte staan enkele kunstwerken.

Andreas Schotel

'De Storm, een zelfportret, en die koevrouw van staaldraad zijn van eigen makelij. Die ivoorachtige sculptuur is van een Rotterdamse kunstenaar. In juni wil ik deze plek waar vroeger varkensstallen stonden, openstellen voor kunstliefhebbers en als onderdeel van de Andreas Schotel Wandelroute.'

Andreas Schotel is voor Verhoeven een inspiratiebron. Deze graficus uit Rotterdam (1896-1984) liet zich bij het etsen inspireren door het boerenleven en de natuur in de regio van Esbeek. Verhoeven is een van de vrienden en vrijwilligers die zich inzetten voor het beheer en de pr van de Schotels' nalatenschap. 'We willen zijn kunst verder laten leven en de beleving verrijken door elk jaar tijdens het Park & Schotel Festival een nieuw beeld op de wandelroute te onthullen.'

Fascinatie

Verhoeven heeft een fascinatie voor de verbinding tussen mens en dier. Zijn paradepaardje is de levensgrote creatie van een publiek toegankelijke koe op de kunstwandelroute in zijn dorp.

'Koning Willem-Alexander heeft in 2018 op dit degelijke bouwwerk gestaan waarmee ik de industrialisatie van de melkveehouderij visualiseer. Het koeienexterieur met vijftienduizend gepotdekselde eiken latjes verbindt het met de aanpalende houtzagerij. Een leerzaam project waar ik samen met zestig Andreas Schotel-vrijwilligers heel wat uurtjes in heb gestoken.'

Ouderlijke stek

De liefde voor het leven op het platteland, de gemeenschapszin en het creatieve hebben de kunstenaar op zijn ouderlijke stek gehouden. Ook voor zijn studie aan de kunstacademie in Breda hoefde hij de boerderij niet te verlaten. 'Mijn vader hield zeugen en vleesvarkens en fokte ki-beren. Ook fokte hij schapen en was hij leraar op HAS Hogeschool Den Bosch', zegt Verhoeven. 'Dieren vind ik geweldig. Ik was altijd op de boerderij bezig. De ambitie om te boeren was er, maar het bedrijf was te klein.'

De sporen van de in 2004 verdwenen varkenstak zijn nog terug te vinden. Bij de inrichting van het schapenhok is hekwerk van de zeugen gebruikt. Een oude varkensweegschaal doet dienst om fokrammen te wegen.

Verhoeven Rouge

Samen met zijn vader Piet fokt Verhoeven met het schapenras Rouge de l'Ouest onder de naam Verhoeven Rouge. 'Dit Franse schapenras voor de productie van melk en vlees kent weinig geboorteproblemen en kun je, net als kunst, prachtig of spuuglelijk vinden', zegt hij. 'De schapen hebben krachtig beenwerk, veel lengte en een typische roodkleurige kaalheid op de kop. Schilderachtig. Nu het lammertijd is, is het prachtig.'

Terug in het atelier toont Verhoeven verschillende kunstwerken waarvan de verbinding tussen mens en dier overduidelijk is. 'In 2008 ben ik voor mezelf begonnen en tot twee jaar terug werkte ik vooral in opdracht. Kunstwerken die worden getoond in de publieke ruimte, maar ook de zeug en de beer bij het hoofdkantoor van Topigs Norsvin in Vught heb ik mogen maken', zegt hij.

Experimenteren

'Nu sla ik mijn vleugels verder uit. Ik wil in vrijheid kunstwerken maken en experimenteren met materialen, driedimensionaal scannen en printen en boetseren. Groeien in mijn eigen stijl waarbij het boerenleven, de boerderij en dieren op het platteland terugkomen evenals de relatie met de mens. Unieke exemplaren en replica's in beperkte oplages maken met een authentiek verhaal. Storytelling helpt bij de verkoop, net als naamsbekendheid. Kunstenaar zijn is voor mij ook ondernemen.'