'Buffer op hoog peil brengen'

Laat ik even teruggaan naar medio maart 2020. In het begin van de coronaperiode heb ik een hobby ontwikkeld om tijdens mijn wandelrondjes met enige regelmaat een blik te werpen op een getijmeter. Op deze peilschaal zie je in één oogopslag wat de waterstand is. In dit geval gaat het om het waterniveau van een afgegraven plas, ontstaan door zand- en grindwinningsactiviteiten. Drie jaar aan waterstanden heb ik secuur in mijn smartphone vastgelegd. In mijn schrijversvak geldt: wie wil blijven moet schrijven. Als varkenshouder kun je dat vertalen naar meten is weten.

Als ik de meetwaarden op een rijtje zet, ontdek ik een patroon. Eigenlijk moet je zo’n ontwikkeling over een langere periode bekijken, tipte een bevriend waterexpert. Maar toch denk ik een trend te zien. Door het jaar heen fluctueert de waterstand. In het late najaar staat het peil meestal op zijn laagst. In de winter wordt het weer natter en rond april/mei noteer ik tot nu toe de hoogste standen. Afgelopen weekend registreerde ik zelfs het hoogste peil sinds de start van mijn meettik. Er staat een waterlaag van 10 centimeter meer in de plas dan op welk meetmoment dan ook in mijn digitale notitieblok.

De grote hoeveelheid regen van de afgelopen maanden heeft de waterbuffer aangevuld. Sinds medio november is het peil zelfs 60 centimeter gestegen. Een prima uitgangspunt voor de natuur om een lange, droge, tropische periode te weerstaan.

Zoiets laat zich ook mooi vertalen naar de varkenshouderij. De prijzen fluctueren, boereninkomens schommelen en op zijn tijd pieken en dippen ze. Voor met name zeugenhouders is het momenteel alle hens aan dek om hun financiële buffer aan te vullen. Er breken vast en zeker weer slechte varkensjaren aan.

Het regent nog steeds, dus mijn waterkuil wordt weer wat voller.

Jos Thelosen
Varkens-redacteur