Groot, vrolijk, roze, Limburgs varken

Hier in het zuiden van het land (ik woon in Baexem, vlak bij Weert) zijn we sinds de 11^e van de 11^e volop in de voorbereidingen voor Vasteloavend. Met onze leuke, jonge prins carnaval belooft het dit jaar een dolle boel te worden. Als niet-Limburger kun je je er waarschijnlijk weinig bij voorstellen, maar het kost nogal wat voorbereiding, zo’n carnaval. Zo zal er voor elke dag een ander ‘pekske’ met bijbehorende pruik, boa en opplakwimpers klaar moeten liggen. En als moeder van twee kids word je ook gezellig meegesleurd in de jeugdactiviteiten: van dansmarietjes tot kinjerbontemiddig en schoolcarnaval. Allemaal even leuk!

Nu verwacht je dat er in ons dorpje in het agrarisch gebied in Midden-Limburg volop kennis van de varkenshouderij is. En toch overkomt het me zelfs hier: ‘Ben jij dierenarts? Och, wat leuk!’ En vervolgens: ‘In de varkens?’ Het gezicht tegenover me vertoont dan op rij: schrik, afschuw en medelijden.
O jee! De varkenshouderij van al die stalbranden, met de biggensterfte en de zeugen in kooien. De sector van het mestoverschot en de CO₂-vervuiling. Varkensvoer dat boordevol sojabonen zit en nog erger... antibiotica! En misschien zelfs hormonen!

Ik zucht een keer diep: ‘Daar gaan we weer’. Weet je? Soms heb ik er echt geen zin in. Dat eeuwige verdedigen. Maar ik doe het toch! Want het zit ‘m in de kracht van de herhaling. En ook in het bereik dat je hebt. Nu heb ik in mijn eentje in dit kleine dorp natuurlijk niet zo’n enorm bereik. Maar toch, alle kleine beetjes helpen. Geduldig leg ik uit hoe het écht zit. Meestal word ik dan steeds enthousiaster, want dat ben ik ook. Ik ben trots op mijn werk! Ik doe het graag. Varkens zijn superleuke beesten. Het is een leuke wereld om in te werken. Ook als vrouw! Ik zou niet anders willen.

En zo hoop ik mijn steentje bij te dragen aan de bewustwording bij de burger. Verbeter de wereld, begin bij jezelf. Dat is mijn motto. Maar voor de komende weken zal het iets zijn in de trant van: ‘Doe maar vooral niet gewoon, want het kan niet gek genoeg’. Voor wat betreft de pekskes:  misschien ga ik wel als varken. Een groot, vrolijk, roze, Limburgs varken. En dan ben ik er ook écht trots op.

Anke Verhaegen
Varkensarts bij Zoetis