Buiging

Eén van de meest gelezen en gedeelde berichten op onze Facebook-pagina de afgelopen weken was de link naar de column van opiniemaker Özcan Akyol. Akyol, die meerdere malen per week zijn kijk geeft op actuele zaken en dingen die hem bezighouden, schreef over de criminalisering van boeren. En dat zij het in de ogen van extremistische dierenactivisten nooit goed kunnen doen. Want die willen maar een ding: het eten van vlees afschaffen.

Akyol bezocht een pluimveehoudster en een poelier, beide waren doelwit van activisme. Hij haalde het interview aan met Esther Ouwehand van de Partij voor de Dieren, die geen afstand nam van activisten die inbreken bij boeren. Akyol legde de link met ander ‘ongezond fanatisme’ in het politieke domein: nationalisme en religieus zelotisme.

Natuurlijk moeten we ons zorgen maken over extremisme. Moeten we onoorbaar gedrag niet tolereren. In die zin is het mooi dat een opiniemaker als Akyol zich hierover uitspreekt. Maar misschien is het aanpakken van extremisme nog wel het meest makkelijke. Want extremisten gaan buiten de gebaande paden en de kans is groot dat zij dan een keer een echte misstap maken. Dan zijn er rechtsmiddelen om hen aan te pakken.

Persoonlijk maak ik me veel meer zorgen om de ‘gematigde’ anti-vlees lobby. De posters in bushokjes. Stickers in openbare ruimtes of overheidsgebouwen. Vriendelijke oproepen om minder vlees te eten. Ik zie mensen die jarenlang hun brood verdienden in de vleessector, op social media ineens de ‘week zonder vlees’ promoten. Omdat het kan. Omdat het trendy is. Stiekem worden we dag in dag uit overladen met subtiele boodschappen dat vlees eten slecht is. Die boodschap gaat zich als een overtuiging nestelen in de hoofden van velen, dat weet ik zeker. En dan hoeft er maar één incident te zijn en die overtuiging wordt keihard bevestigd.

En incidenten zijn er altijd. Geen enkel bedrijf, ook het mijne niet, functioneert vlekkeloos. Zoekt en gij zult vinden, is het motto. Bas Straathof kan erover meepraten. Verguisd buiten én binnen de sector. Hij vertelt deze maand in ons magazine open over waarom hij – juist na alles dat er is gebeurd binnen zijn familie en de bedrijven – naar buiten gaat treden. En hoewel ik zeker weet dat er onder u lezers zijn die het absoluut afkeuren dat ik hem een podium geef: het is het waard om dat te lezen.

Samen met Bas volgde ik de training ‘Crisiswoordvoering’. Met een groep van mensen niet afkomstig uit de varkenshouderij. Wat ik daarbij vooral heb geleerd: ga er staan en heb empathie met je ‘publiek’. Verplaats je in de ontvanger, kijk naar jezelf door zijn ogen en vertel van daaruit een oprecht en consequent verhaal. Oók in crisistijd. Ik heb een diepe buiging gemaakt voor Bas dat hij dit aandurfde. Tijdens de training én nu in ons magazine. En ik hoop oprecht dat hij dit keer een pósitief voorbeeld voor velen kan zijn.

Janneke Janssens
Eigenaar Varkens.nl