Verwijten raken me persoonlijk

Als medewerker op een vleesvarkenshouderij heb ik mijn verantwoordelijkheden voor het correct verzorgen van de dieren. De varkens zijn gehuisvest in moderne stallen die voldoen aan alle welzijnseisen die zijn opgelegd door de overheid en maatschappelijke organisaties namens de samenleving. Wij zorgen voor gecertificeerd voer voor de varkens dat is samengesteld met GMP-waardige grondstoffen. Vers drinkwater is continu beschikbaar voor de varkens. Het klimaat wordt computergestuurd geregeld. We doen er alles aan de dieren gezond te houden, waardoor we ze amper nog hoeven te behandelen met antibiotica. Dieren die gezond zijn. presteren beter en geven een gunstigere footprint.

Bovendien zorgen we dat de luchtwasser doet wat hij moet doen. Daarnaast zorgen we ervoor dat het erf ordelijk oogt. Wij doen er alles aan om de omgeving zo min mogelijk tot last te zijn. Om te checken of alles wat we doen aan de regels voldoet, vinden jaarlijks verschillende inspecties plaats. Over al die zaken worden in mijn omgeving nooit vragen gesteld. Dat wij goed voor de dieren en alles wat ermee samenhangt zorgen, is blijkbaar vanzelfsprekend.

Voor mij zijn het allemaal duidelijke spelregels, maar voor mijn werkgever is het een stuk moeilijker. Hij wordt geconfronteerd met een veranderende samenleving die andere ideeën heeft over de agrarische sector. Hij moet inspelen op nieuwe regelgeving die op hem afkomt. Zaken in- of toepassen op zijn bedrijf en afwachten wat de effecten hiervan zijn. Daarom heb ik grote bewondering voor werkgevers in de varkenshouderij die toch elke keer weer moeilijke beslissingen moeten nemen. Voor hun bedrijf, hun gezin en niet te vergeten hun werknemers. Ik beslis alleen maar wat er binnen het varkensbedrijf speelt en heb dus niet direct te maken met het stikstofprobleem, financiële perikelen of welzijnsaanpassingen et cetera. Dat zijn ondernemerszaken.

Maar op dit moment voel ik me toch genoodzaakt mijn stem te laten horen. De verwijten dat de intensieve veehouderij medeverantwoordelijk is voor de gevolgen van het coronavirus in het Brabantse, raken mij diep. Onze sector zou medeveroorzaker zijn van de slechte luchtkwaliteit en daarmee de pandemie-effecten verergeren. Tijdens deze mondiale volksgezondheidscrisis voel ik me voor het eerst persoonlijk aangesproken. Daar ben ik absoluut niet blij mee. Ik ben nuchter en houd van op kennis gebaseerde feiten. Daarom neem ik het bepaalde mensen kwalijk dat ze in deze verwarrende tijd, zonder voldoende onderbouwing, de veehouderijsectoren opnieuw in een kwaad daglicht zetten.

Daarom ben ik blij dat er onderzoek wordt gedaan naar de relatie tussen de luchtkwaliteit en het coronavirus. Maar ook hoop ik dat andere vragen de wereld worden uitgeholpen, zoals de overdracht van dat verraderlijke virus van mens op dier in de veehouderij. Kennis vergaren voor harde feiten.

Jan van de Weem
Bedrijfsleider Manstal vleesproductie Melderslo