Rennen, vliegen, vallen en weer opstaan

Big vangen, in een emmer zetten, aan de weegschaal hangen, gewicht noteren en dit na twee weken herhalen. 'Dat klusje hebben we zo geklaard', dachten een vriendin en ik. Maar als onwetende studenten met weinig praktijkervaring bleek niets minder waar.

Voor een schoolproject monitorden we het gewicht van een aantal biggen op een biologische varkenshouderij. Een leuke opdracht waar we met veel plezier aan begonnen. Vol goede moed stapten we het eerste kraamhok in. De eerste biggen kwamen nieuwsgierig kijken en, nog een beetje onhandig, lukte het ons om ze op te pakken. Maar hoe meer broertjes en zusjes uit het hok verdwenen, hoe harder de overgebleven biggen begonnen te gillen en rennen.

Rustig biggen oppakken veranderde in 'rennen, vliegen, vallen en weer opstaan'. Het is maar goed dat we alleen waren, want het zag er vast heel komisch uit. Poep vloog in het rond, het luik naar buiten bleef maar klepperen en de zeug begon zich er ook nog eens mee te bemoeien.

Nee, dit werkte zo niet. Na kort overleg besloten we dat we het anders moesten aanpakken: de zeug eventjes naar buiten, de biggen eventjes naar binnen. Ook dat bleek nog niet zo makkelijk te gaan, maar al doende leerden we van onze 'onhandigheid'. Na een tijdje hadden we alle biggen gevangen. Pfoeh, dat klusje zat erop. Nu kon het wegen beginnen.

Quinten van Ooijen
Student Dier- en Veehouderij aan HAS Hogeschool in Den Bosch