Livar turnt twee varkenslocaties om voor productie Limburgs kwaliteitsvlees

Het reguliere vermeerderingsbedrijf in het Limburgse Echt, waar de varkenshouder en directeur van Livar is opgegroeid, zit midden in een transitiefase. Voorheen werden op het bedrijf duizend zeugen gehouden. Dat vormt De Rond nu in fases om naar zo’n 450 Livar-zeugen. ‘Omdat het Livar-concept drie Beter Leven-sterren heeft, is (net zoals bij de biologische varkenshouderij) veel meer ruimte per dier nodig. Duizend zeugen op één locatie past niet bij het concept; dat is te grootschalig.’

De drachtige zeugen vertoeven in een strostal en kunnen als ze dat willen naar buiten. ‘De uitloop en de mogelijkheden om een modderbad te nemen, worden nog veel groter. Op termijn heeft de zeugenweide een omvang van enkele hectares’, aldus De Rond.

Inmiddels zijn twee nieuwe kraamopfokstallen gekomen op de plek van enkele gesloopte stallen. In de 160 vrijloopkraamhokken met stro en een buitenuitloop liggen al zeugen en bonte koppels Livar-biggen. ‘Hier verzorgen we varkens met de krul in hun staart. Meerdere keren per dag wordt automatisch vers gehakseld stro verstrekt. Net zoals de granen in de varkensvoeders komt het stro uit de regio.’

Is het stro vies of ligt er mest in de hokken, dan kan dat gemakkelijk in het dagontmestingssysteem worden geschept. Tegen de buitenmuur, boven het roosterdeel in het kraamhok, zit een metalen stortkoker die uitmondt op de putvloer met mestschuif. De vaste fractie wordt automatisch afgevoerd naar de opslag voor stromest. De urine verdwijnt via giergoten in een aparte opslag.

‘Het is een uitdaging om alles netjes vergund te krijgen, omdat ons stalsysteem niet in de welbekende hokjes van de wetgeving past’, geeft De Rond aan. ‘We vallen onder ‘overige huisvestingssystemen’ waarbij met de maximale emissies wordt gerekend. Dit terwijl we met bronmaatregelen de emissies beperken. Dat schuurt, omdat het nu lijkt alsof we een grote ammoniakuitstoter zijn. Bovendien houden we mest en urine apart, waardoor we twee waardevolle meststoffen hebben die we in de regio afzetten. Een mooi voorbeeld van kringlooplandbouw, toch?’

Vanaf het inzetten tot het spenen van de biggen als ze zes weken oud zijn, kan de zeug zich vrij bewegen. Ook kan de zeug ervoor kiezen naar de volledig met groene composietroosters uitgeruste buitenuitloop te gaan. Met valbeugels en een biggennest met microklimaat wordt de kans op doodliggers beperkt. ‘We doen momenteel in enkele kraamhokken een proef met een beweegbare krulstaartsteun op de dichte vloer om dat dooddrukrisico nog verder te verlagen.’

Intern glasvezelnetwerk

De kraamzeugen krijgen onbeperkt voer in een bak met een verlaagde trog. ‘Op deze manier leren de biggen eenvoudig mee-eten met hun moeder. En omdat we na spenen biggenvoeders in deze bak verstrekken, verloopt het speenproces uitermate soepel.’

Bijzonder is het aanleggen van een intern glasvezelnetwerk. ‘Het verzamelen van data met camera’s en sensoren en die snel kunnen versturen, is de toekomst’, stelt De Rond. ‘Daarnaast gebruiken we bij voerproeven een individueel dierherkenningssysteem met elektronische oortransponders.’

Een aandachtspunt bij vrijloop van kraamzeugen is zorgverlening. ‘Dierenwelzijn is mooi, maar de veiligheid van mijn medewerkers staat bovenaan. Daarom is elk hok voorzien van een deurtje, zodat we de zeug makkelijk naar de buitenuitloop kunnen drijven als haar biggen onze zorg nodig hebben’, besluit De Rond.