Kentering bij bedrijfsspecifiek meten van emissies

Het rapport 'Richtlijnen voor het bepalen van emissies uit veestallen' beschrijft onder meer hoe met sensormeetapparatuur de emissies van ammoniak, methaan en koolstofdioxide op bedrijfsniveau inzichtelijk te maken zijn. Het realtime meten van geur en fijnstof is nog niet mogelijk. De richtlijn is vooralsnog alleen van toepassing op mechanisch geventileerde stallen met varkens, kippen en vleeskalveren.

Bedrijfsspecifiek meten is een belangrijk onderdeel in de ontwikkeling naar een vergunningensysteem op basis van doelsturing. De veehouderijsector en overheden werken aan een nieuw vergunningensysteem waarbij niet de maatregel (een emissiearm systeem), maar het doel (maximale emissies op bedrijfsniveau) wordt voorgeschreven.

Realtime volgen

Door te meten zoals wordt voorgesteld in de richtlijnen, weet een veehouder wat de werkelijke stalemissies zijn. Hij of zij kan het effect van technologieën en genomen managementmaatregelen volgen en zo nodig bijsturen om binnen de vergunning te kunnen blijven. Bevoegd gezag kan de vinger aan de pols houden en controleren of de veehouder binnen de vergunde ruimte blijft.

Het meetprotocol is waardevol voor zowel huidige als toekomstige bedrijfsspecifieke metingen. Deze kunnen eenduidig en kwalitatief worden uitgevoerd bij nieuw onderzoek, praktijkpilots, doelvoorschriftvergunningen en eventuele andere toepassingen.

Belang van meetprotocol

Van der Wal onderstreept het belang van het meetprotocol in de route naar een duurzame veehouderij. 'Die moet zich verder ontwikkelen met kennis en innovaties. Versnelling is nodig en dit nieuwe meetprotocol draagt bij aan de gezamenlijke wens om invulling te kunnen geven aan het werken met doelvoorschriften.'

Een groep wetenschappers heeft het meetprotocol voor emissiemonitoring in de veehouderij uitgewerkt in opdracht van de ministeries van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit en Infrastructuur en Waterstaat. Wageningen University & Research, TNO, het Vlaams Instituut voor Landbouw-, Visserij- en Voedingsonderzoek en de Vlaamse Instelling voor Technologisch Onderzoek waren betrokken.