'Van dier- naar menswaardig?'

Wat heeft deze korte opsomming van mensonterende kwesties, met uitzondering van de prachtige song van Queen, te maken met varkens houden? In het veilige en dichtbevolkte Nederland gaat het toch goed op wat rimpelingen na zoals de toeslagenaffaire, het Groningse gasdebacle, de Limburgse waterschade en het formatieproces? Allemaal geen toonbeelden van waardigheid: elkaar respecteren, zich gezien en gehoord voelen is niet meer bij.

In deze mensonwaardige sfeer voeren Tweede Kamerleden verhitte debatten over dierwaardigheid. Onbegrijpelijk: het lijkt wel of dieren boven mensen worden verheven, juist omdat ze geen stem hebben. Mensen en hele bevolkingsgroepen hebben die wel, maar ze worden simpelweg niet gehoord. Volgens mij geven actiegroepen dieren een stem omdat ze daarop hun wensbeeld van de ideale mensheid projecteren. Dieren protesteren niet, hun onhebbelijke soortgenoten wel en dan volgt reactie en dat is lastig.

Daarom moeten veehouders hun voedselproductiedieren steeds meer met fluwelen handschoenen behandelen. Sorry, behandelen van dieren mag ook al bijna niet meer. Een steeds dierwaardigere veehouderij is absoluut niet verkeerd. Als veesector moet je ambities hebben en inspelen op maatschappelijke ontwikkelingen. Zo is het varkens hun krulstaart laten houden invulling geven aan het wensbeeld van elk mens. Wereldwijd worden varkens afgebeeld met een stopcontactneus en een krulstaart. Lukt het varkenshouders om dat structureel voor elkaar te krijgen, dan is dat optimale dierwaardigheid en topvakmanschap. Varkenshouders kunnen zich ontpoppen als de trendsetters naar meer menswaardigheid.

Jos Thelosen
Varkensredacteur