'Een beetje liever voor elkaar zijn, mag best'

De eerste reactie van Floortje Herder op het bericht dat ze mag plaatsnemen op het varkensbankje: 'Wat een eer. Dan ontmoeten we elkaar bij de faculteit Diergeneeskunde van Universiteit Utrecht. In die bibliotheek heb ik talloze uren doorgebracht tussen de skeletten en lichaamsonderdelen in op sterk water gevulde glazen potten. Dit inkijkje in dieren is wonderbaarlijk en fascinerend. Kunstig zelfs.'

Enkele weken later balanceert ze op het bankje voor de voetgangersbrug met het kenmerkende beeld van Androclus en de leeuw over de Yalelaan. Deze plek roept een hoop herinneringen op bij Herder en heeft een speciaal plekje in haar hart gekregen. 'Jaren heb ik hier rondgelopen om mijn droom om dierenarts te worden te kunnen verwezenlijken', vertelt ze.

Dat heeft overigens wel heel wat voeten in de aarde gehad, voegt ze toe. 'Na het behalen van mijn vwo-diploma werd ik uitgeloot bij de studie Diergeneeskunde in Utrecht. Een gevolg van numerus fixus. Het alternatief was diezelfde studie oppakken in Antwerpen en het jaar erop opnieuw mijn geluk beproeven. Pas de derde keer had ik het geluk aan mijn zijde.'

Herder constateert lopend door het Androclusgebouw dat de locatie door de jaren heen wel flink veranderd is. 'Het valt mij op hoe rustig het is. Toen ik hier studeerde, was het levendig en altijd afgeladen vol in de kantine.'

Honderduit vertellen

Met zwarte koffie in een herbruikbare beker neemt ze plaats op het studieterras en vertelt honderduit. Zo verzorgde ze onlangs bijvoorbeeld vanuit de Productenorganisatie Varkenshouderij (POV) een gastles over de huidige varkenshouderij voor Utrechtse studenten van de studie Diergeneeskunde. Bij een bijeenkomst georganiseerd door de World Organisation for Animal Health (WOAH) in Parijs sprak ze met internationale experts over zoönosen, waaronder varkensgriep.

'De wereld waarin ik mij begeef als themaspecialist Diergezondheid en beleidsmedewerker bij de POV is boeiend en veelzijdig', geeft Herder aan. 'Achteraf vind ik het jammer dat ik mij tijdens mijn opleiding niet meer op varkensgezondheid heb gestort. Mijn dierenartsenhart lag tijdens mijn studie bij herkauwers. Als varkensdierenarts beoefen je op een heel andere manier je vak. Later besefte ik pas hoe mooi dat is en hoe leuk het is om met varkens te werken.'

Dat de vader van Herder ook dierenarts in hart en nieren was en haar regelmatig meenam bij bedrijfsbezoeken heeft een basis gelegd, maar is niet doorslaggevend geweest voor haar beroepskeuze. 'In mijn laatste jaar op de middelbare school hakte ik pas de knoop door om niet te gaan voor humane geneeskunde. Ik heb een enorm verantwoordelijkheidsgevoel en zou slapeloze nachten krijgen als ik fouten zou maken bij het genezen van mensen', bekent ze.

'Ik ben ook enorm begaan met dieren en hun gezondheid en welzijn: ze verrijken ons leven. En eerder werk je als dierenarts met dieren én mensen. Juist die combinatie vind ik heel waardevol.'

Tijdens haar studie werkte ze in Zeist bij CoMore Bedrijfsdiensten, het huidige Kiwa CMR. Zo kwam ze in contact met varkenshouders die vragen hadden over IKB Varken. 'Omdat het werk beviel en ik lieve collega's had, ben ik daar later opnieuw terechtgekomen.'

Na acht jaar praktiserend dierenarts te zijn geweest, vroeger Herder zich af of ze dat haar hele leven wilde blijven doen. 'Ik ben leergierig en kon mijn kennis over diergezondheid onvoldoende kwijt. Dat knaagde aan mijn zelfvertrouwen. Het is een prachtig vak en een wereld waarin ik mij thuis voel, dus je stopt niet zomaar. Toch koos ik bewust voor een nieuwe afslag.'

Warm bad

Na vier jaar beleidswerk te hebben verricht bij Kiwa CMR, rolde Herder in 2020 door naar de POV in het Gelderse Ede. Ook daar belandde ze naar eigen zeggen in een warm bad. 'In een klein team gedij ik het beste. Het is een club lieve mensen, attent en met elkaar begaan', benadrukt ze. 'Dat geldt ook voor de bestuurders en achterban. Ik ben dankbaar dat ik voor de varkenssector mag werken. Ik kan niet tegen onrecht, maar varkenshouders krijgen wel erg veel voor hun kiezen.'

Herder vindt het uitdagend om voor alle varkenshouders het juiste te doen. 'Het is nooit saai.' Haar rol omschrijft ze als een regelaar tussen de overheid, het boerenerf en alles daartussen. Over haar onderbouwde beleidsvoorstellen mogen de bestuurders van de POV besluiten. 'Ik heb respect voor ondernemers. Die durven te beslissen, dat is niet mijn sterkste kant.'