Varkenshandel is een blijvertje

Pieter van Loon (46) uit Wintelre is alweer 17 jaar actief in de varkenshandel. De zoon van een handelaar in varkens en vee ging na het VWO naar de HAS in Den Bosch. Na een aantal jaren te hebben gewerkt in de voerwereld trad hij in 1999 in de voetsporen van zijn vader.
De relatief jonge varkenshandelaar heeft het varkenswereldje in die 17 jaar flink zien veranderen. “Schaalvergroting, specialisatie en minder varkensbedrijven, slachterijen, fokkerijorganisaties, voerfabrikanten én handelaren. De varkenshandel lijkt volgens sommigen een uitstervend vak, maar dat ik zie echt anders. Transport van biggen en vleesvarkens blijft nodig. Bovendien is de internationale handel, zeker die van Nederlandse kwaliteitsbiggen, noodzakelijk. Daarnaast zorgen we voor het verwaarden van slachtzeugen.”

Ook ziet hij het als zijn taak om de meest gunstige prijs voor de varkens van zijn klanten te beuren. Het juiste kruisingstype met een bepaalde slachtkwaliteit afstemmen op de wensen van slachterij. Varkenshouders adviseren bij de keuze van de vermeerderingszeug of eindberen is daarom ook een van zijn werkzaamheden. “Ik zie veel slachtgegevens van verschillende kruisingen voorbijkomen en weet wat ze presteren. 2,8 of 3,2 ronden per jaar draaien en 0,8 of 1 vierkante meter oppervlak per vleesvarken geven, hebben invloed op het bedrijfssaldo. Omdat ik de markt ken en zie waar ruimte is, kan ik dagelijks weer waarde toevoegen voor varkenshouders.”

Wat Van Loon opvalt is dat slachterijen in Nederland en Duitsland hun buik vol hebben van beren. “In het Beter Leven-concept zijn het moetjes, maar voor koppels met borgen en gelten wordt beter betaald. “Er komen te veel beren op de markt en de kortingen lopen op. Is dat 3 euro per dier dan is er nog wel voordeel te behalen met het niet te castreren. Maar is de berenkorting 5 euro per stuk dan is het al lastiger om het houden van beren rendabel te krijgen.”

De biggen die Van Loon verhandeld blijven voor een belangrijk deel in Nederland op basis van vaste relaties tussen vermeerderaars en vleesvarkenshouders. “Exportbiggen gaan naar het land dat er het beste voor kan betalen. Kwam de grootste vraag naar biggen voorheen uit Duitsland en Spanje, nu is dat Duitsland en Polen.”

Waar hij zich mateloos aan kan storen is dat de varkenshouderij zelden positief in het nieuws komt. Het handelsbedrijf in Knegsel heeft bijvoorbeeld al 5 jaar een knalblauwe vrachtwagen voor het geconditioneerd vervoer van (speen-)biggen. “Dat is beter voor het dier en het geeft een betere uitstraling voor sector”, stelt Van Loon. “Maar om ook vleesvarkens alleen voor de bühne geconditioneerd naar de slachterij te vervoeren, is simpelweg te kostbaar. Als slachterijen dat per se zouden willen, moeten ze wat extra’s betalen. Want varkenshouders minder uitbetalen, dat wil ik niet!”