'Donkere toekomst voor Chinese varkensrassen'

Door verschillende onderzoeksinstellingen is geprobeerd de vruchtbaarheidsgenen van de Meishan te identificeren. Later hebben enkele fokkerijorganisaties het ras ingekruist in hun Landras of Yorkshire. Maar deze onderzoeksinspanningen en kruisingsproeven waren niet succesvol. Vruchtbaarheid wordt niet door een of enkele genen bepaald en de grote mate van vetheid van het Meishan-ras maakte inkruisen in het Westen economisch niet echt interessant.

In China is het gebruik van de Chinese varkensrassen tegenwoordig beperkt. De moderne consument vindt het vlees van de oude rassen smakelijk, maar veel te vet. Door de dikke speklaag is de kostprijs van dit vlees fors hoger dan van Westerse rassen. Varkenshouders geven daarom de voorkeur aan de Westerse rassen en foklijnen.

Maar de Chinese overheid blijft verwoede pogingen doen om de oude rassen een economisch verantwoorde plaats te geven in de Chinese varkenshouderij. Dit varieert van het opzetten van een 'droge hammen'-productie op dezelfde wijze als de Spaanse Iberico-ham met het zwarte Tibetaanse varken tot het opzetten van nieuwe lijnen waar Landras of Yorkshire wordt ingekruist in één of een combinatie van Chinese rassen. Ook het inrichten van specifieke fokbedrijven voor Chinese varkensrassen of een combinatie daarvan wordt gestimuleerd.

De ervaringen van deze experimenten zijn min of meer vergelijkbaar met die in de jaren tachtig in het Westen: de kostprijs van de varkens is hoog en de Chinese consument is niet echt bereid een fors hogere prijs te betalen voor dit typisch Chinese varkensvlees. Niettemin blijven ze pogen met Chinese rassen smakelijk varkensvlees te produceren en onder naam of label aan te bieden op nichemarkten.

Ook in China ontstaat er meer interesse voor varkensvlees met een duidelijke herkomst dat zich wat betreft smaak en textuur onderscheidt van gangbaar varkensvlees, zeker in de grote steden. Toch zal het gros van de meer dan honderd oorspronkelijke Chinese rassen waarschijnlijk een zachte dood sterven. Voor het merendeel is dat al het geval. Ook dit is een voorbeeld van het verdwijnen van biodiversiteit, al betreft dit landbouwhuisdieren die geen functie hebben in het beheer of behoud van de natuur.

Jan Merks
Onafhankelijk adviseur in China