'Diep in de shit en daarom toebijten'

Zo zijn de cijfers over de mestexport flink uitvergroot. Landelijke media lijken nu pas te ontdekken dat er export van mest plaatsvindt en melden dit als nieuwe ontsnappingsroute voor de Nederlandse veehouderij. Dat gebeurt natuurlijk al lang en zal nog belangrijker worden. Want in 2025 worden de wettelijke kaders voor het uitrijden van dierlijke mest per hectare verder aangescherpt. De druk op mestafzet buiten de landsgrens wordt hierdoor verder opgevoerd.

De mestafzetprijzen zijn absurd hoog en ik houd mijn hart vast voor komend jaar. Als je diep in de shit zit, kun je tijdelijk diep in de portemonnee tasten. Maar volhoudbaar is dat niet. De markt doet zijn werk. Gas geven op meer mestverwerkingscapaciteit is in mijn ogen de enige weg om verlost te raken van de mestprijswaan van de dag.

Helaas zijn die trajecten tijdrovend en kostbaar. En dan nog blijven mestverwerkers afhankelijk van het weer om renure te kunnen afzetten. De verwerkingsprijzen schoten dit uitzonderlijk natte jaar mee de hoogte in. Maar nog steeds halen verwerkers hun kostbare grondstof niet op bij veehouders en beroepen ze zich op overmacht.

Boeren meer frustratie bezorgen met ellenlange procedures werkt prima om de zoektocht naar gunstige verwerkingslocaties te temperen. Onlangs vernam ik van een varkenshouder dat hij op een van zijn locaties de staldeuren gaat sluiten. De mestkosten hebben dat proces versneld. Niet het ontbreken van een opvolger, maar frustratie blijkt de druppel.

Nul ambtelijke medewerking bij het toekomstproof krijgen van zijn locatie. De drijfveer om zich daar op zijn leeftijd juridisch in vast te bijten, ontbreekt. Gefrustreerd als hij was, hapte hij liever in de vette worst van de overheid.

Jos Thelosen
Varkensredacteur